YOLANDA SOARES: ROYAL FADO EN KLASSIEKE CROSSOVER

YOLANDA SOARES: ROYAL FADO E CROSSOVER CLÁSSICO

Yolanda Soares verraste in 2007 met haar debuutplaat ‘Music Box-Fado em Concerto’. Ze profiteerde van haar ervaring aan het Conservatorio Nacional de Lisboa om te bevestigen dat ze eigenaar is van één der beste stemmen in Portugal. ‘Metamorphosis’ (2012) laat haar timbre en uitzonderlijke vocale capaciteiten helemaal tot hun recht komen. Ze wordt dan ook als een klassieke crossover zangeres beschouwd en op deze platen stelt ze een fusie van muziekstijlen voor, van belcanto tot jazz en met een omweg langs fado.

Yolanda Soares surpreendeu em 2007 com o seu disco de estreia ‘Music Box-Fado em Concerto’. Aproveitou a sua experiência do Conservatorio Nacional de Lisboa para depois confirmar que é proprietária de uma das melhores vozes em Portugal. ‘Metamorphosis’ (2012) faz valer o seu timbre e as suas capacidades vocais excecionais. Ela é considerada uma cantora crossover clássico e nestes discos apresenta uma fusão de estilos musicais, do bel-canto até ao jazz, passando pelo fado.

Na vijf jaar zonder brengt ze nu een nieuwe plaat uit, ‘Royal Fado’. Yolanda beschouwd het album als de meest Lusitaanse, volwassen, verleidelijke en romantische van al haar producties. In het perscommuniqué staat te lezen dat ‘Royal Fado’ een “werk is gebaseerd op fado en meer gericht op wereldmuziek, met invloeden van tango, flamenco, Arabische muziek en daarbij een sterke invloed uit het ‘universum’ van de opera, waar instrumenten als een harp samen gaan met de Portugese gitaar en fado, om zo te komen tot een meer romantische klankkleur en iets cinematografisch”.

Depois de cinco anos sem editar lança o seu novo álbum, ‘Royal Fado’. Yolanda considera o álbum a mais lusitana, madura, sedutora e romântica das suas produções. No comunicado de imprensa lê-se que ‘Royal Fado’ é um “trabalho com base no fado e mais virado para a world music, com influências de tango, flamenco, música árabe e ainda com uma forte influência do ‘universo’ da ópera, onde instrumentos como a harpa se unem à guitarra portuguesa e ao fado, dando-lhe uma sonoridade mais romântica e algo cinematográfica”.

Op deze derde plaat inspireert Yolanda Soares zich opnieuw op Amaliaanse Fados, maar wel uit een zeer specifieke periode in de carrière van Amália, toen fado onderhevig was aan een ‘transformatie’, zowel door de keuze van meer erudiete auteurs (als bvb Camões), als door meer complexe melodieën. In die periode hadden de gitaristen nogal wat moeite met de aanpak van dergelijke fado en op ironische toon werd daarover gezegd: “...daar gaat ze weer, naar de opera...”. En precies dit gezegde heeft Soares tot deze nieuwe CD gebracht, geïnspireerd door de ‘Opera's van Amalia’. Zij reconstrueert een aantal Amaliaanse fado’s waaraan ze het romantische karakter van de opera en die bewuste klanken uit de wereldmuziek toevoegt. Yolanda besloot om voor de fado’s van Amalia de harp als ‘sleutel’ instrument te kiezen en nodigde een heel bijzondere artieste uit, afkomstig uit Wales (op zich ook al nauw verbonden met de harp). Het gaat om de gerespecteerde voormalige officiële harpiste van het Engelse koningshuis, Claire Jones. Zij brengt dit onmisbare vleugje romantiek en voornaamheid aan en samen met de edele ‘touch’ uit de Portugese gitaar van Custódio Castelo en de arrangementen van percussionist en componist Chris Marshall wordt aan de Amaliaanse Fado’s een unieke sound toegevoegd. Andere gasten zijn A Moda Mãe (Cante Alentejano) en de Welsche bariton zanger Rhydian Roberts. Oeroud, romantisch, maar ook traditioneel, universeel en modern. Het is een werk dat de grenzen van het traditionele overstijgt. Het gaat verder dan waterdichte concepten en covert wijdverbreide universa.

Neste terceiro álbum, Yolanda Soares inspira-se novamente em Fados Amalianos, mas numa época muito específica da carreira de Amália, onde o Fado sofreu uma ‘transformação’, quer com a escolha de autores mais eruditos (como Camões por exemplo) quer pelas melodias mais complexas. Nessa época os guitarristas tinham alguma dificuldade em abordar tais fados, e em tom irónico diziam: “...lá vai ela para as óperas...”. Esta foi a frase que levou Soares a fazer o novo CD, inspirado em ‘Óperas de Amália’. Ela recria alguns fados Amalianos dando-lhes o caráter romântico da ópera e acrescentando também aquelas sonoridades da World music. Yolanda decidiu abordar os Fados de Amália escolhendo a harpa como instrumento ‘chave’ e por isso convidou uma artista muito especial, oriunda do País de Gales (ao qual a harpa está muito associada), a conceituada ex-harpista oficial da casa Real Inglesa. Claire Jones dá esse toque necessário de romantismo e nobreza, e juntamente com a nobreza de ‘toque’ da guitarra Portuguesa de Custódio Castelo e os arranjos do percussionista e compositor Chris Marshall acrescentam aos Fados Amalianos uma sonoridade única. Outros convidados são A Moda Mãe (Cante Alentejano) e o cantor barítono galês Rhydian Roberts. Anscestral, romântica, mas também tradicional, universal e moderna. É um trabalho que passa as fronteiras do tradicional. Vai além de conceitos estanques e abrange universos muito generalizados.

‘O Nosso Povo’ is de eerste single uit ‘Royal Fado’, een prachtig nummer dat in een nieuw kleedje werd gestoken en werd omgeturnd tot een Fado Tango. De schitterende videoclip werd opgenomen in de Joanina Bibliotheek van de Universiteit van Coimbra, een locatie van ongeëvenaarde schoonheid. Het werd gemaakt in 1982, speciaal voor Amália Rodrigues, maar de song die zo mooi Portugal en de Portugezen typeert, werd wel gecomponeerd door Carlos Paião voor die grandioze stem van deze grote Diva van de Fado. Het is echter een nummer dat Amália heeft opgenomen maar dat nooit werd uitgegeven.

‘O Nosso Povo’ é o single de estreia de ‘Royal Fado’, um grande tema, com uma nova roupagem que o transforma num Fado Tango. O belíssimo vídeoclip foi gravado na Biblioteca Joanina da Universidade de Coimbra, um local de uma beleza inigualável. O tema foi criado em 1982 pela interpretação de Amália Rodrigues, no entanto, este tema que tão bem espelha o nosso povo e o nosso país foi composto por Carlos Paião para a voz da grande grande Diva do Fado. No entanto é um tema que Amália chegou a gravar mas que nunca foi editado.

O NOSSO POVO O nosso povo não chora Fala de amores e suspira Teve uma rosa de sonho e agora Fala que o sonho é mentira O nosso povo tem asas Dentro de uns olhos tão fundos Pode fazer outros sonhos e casas Pode inventar outros mundos Por isso se canta Por isso se peca Por isso a garganta está seca Por isso se dança ao sabor da aventura Por isso a esperança perdura Como se a vida quisesse Como se o povo coubesse Numa canção de ternura O nosso povo não sabe Todas as coisas que eu sei Tem uma réstia de luz onde cabe Todo o amor que eu lhe dei O nosso povo é um rio Diz-nos de cór a lição Dêem-lhe remo , uma vela, um navio e outros mares surgirão Por isso se canta Por isso se peca Por isso a garganta está seca Por isso se dança ao sabor da aventura Por isso a esperança perdura Como se a vida quisesse Como se o povo coubesse Numa canção de ternura © Carlos Paião

ONS VOLK Ons volk huilt niet Spreekt over liefdes en verzucht Het had een droom van een roos En zegt nu dat dromen bedrog zijn Ons volk heeft vleugels In een paar ogen zo diep Maak je andere dromen en huizen Kan je andere werelden verzinnen Daarom wordt er gezongen Daarom wordt er gezondigd Daarom is de keel droog Wordt er gedanst op de smaak van avontuur Daarom blijft de hoop bestaan Zoals het leven zou willen Alsof het volk zou passen In een lied van tederheid Ons volk weet niet Al de dingen die ik weet Het heeft straaltje licht daar waar Al de liefde die ik het gaf schijnt Ons volk is een rivier Vertelt ons de les uit het hoofd Geven ze het riemen, een zeil, een schip en andere zeeën zullen opduiken Daarom wordt er gezongen Daarom wordt er gezondigd Daarom is de keel droog Wordt er gedanst op de smaak van avontuur Daarom blijft de hoop bestaan Zoals het leven zou willen Alsof het volk zou passen In een lied van tederheid © Carlos Paião - eigen vertaling

YES WE CAN… NO I CAN’T – get it out of my head

‘Yes we can’ had de geschiedenis kunnen ingaan als het nummer van Allen Toussaint of de slagzin van Bob de Bouwer. Het was echter Barack Obama die de woorden in 2008 onsterfelijk maakte als slogan waarmee hij president werd. In deze tijden van aankomende verkiezingen in de USA komt het ook weer boven water.

‘Yes we can’ poderia ter entrado na história como o tema de Allen Toussaint ou como o slogan de Bob o Construtor. No entanto, foi Barack Obama que imortalizou as palavras em 2008 como o slogan com o qual se tornou presidente. Nestes tempos com eleições chegando nos EUA está a ressurgir.

Ik heb altijd al de reflex gehad om dit niet te beamen, ‘No I Can’t’, onwillekeurig terugvallend op het nummer van Jeff Lynne dat hij met ELO (Electric Light Orchestra) op plaat zette in 1974. Het moest er dan ook van komen dat het op een dag op steen zou gezet worden.

Eu sempre tive o reflexo de não confirmar isso, ‘No I Can’t’, involuntariamente pensando no tema de Jeff Lynne que gravou com ELO (Electric Light Orchestra) em 1974. Portanto foi inevitável que num dia seria colocada em pedra.

ANTÓNIO ZAMBUJO MET EERBETOON AAN CHICO BUARQUE

ANTÓNIO ZAMBUJO COM TRIBUTO A CHICO BUARQUE

De bekende Portugese muzikant António Zambujo heeft altijd al een goeie band gehad met de Braziliaanse populaire muziek. Op 21 oktober komt een album uit dat alleen bestaat uit nummers van Chico Buarque (maar het is reeds beschikbaar op digitale platforms). Op de plaat ‘Até Pensei Que Fosse Minha’ staan klassiekers als ‘Cálice’ (oorspronkelijk geschreven als protest tegen de censuur van de militaire dictatuur), ‘Valsinha’, ‘João e Maria’, ‘Tanto Mar’ of ‘Geni e o Zepelim’ (uit de musical ‘Ópera do Malandro’).

O renomado músico português Antônio Zambujo sempre estabeleceu um diálogo muito próximo com música popular brasileira. No dia 21 de outubro será editado um álbum composto somente por canções de Chico Buarque (mas já está disponível nas plataformas digitais). Do disco ‘Até Pensei Que Fosse Minha’ fazem parte clássicos como ‘Cálice’ (escrito originalmente em protesto a censura da ditadura militar), ‘Valsinha’, ‘João e Maria’, ‘Tanto Mar’ ou ‘Geni e o Zepelim’ (do musical ‘Ópera do Malandro’).

Chico Buarque, 72 jaar, nam met António Zambujo een versie op van het nummer ‘Joana Francesa’. Verder zijn ook te gast de Braziliaanse zangeres Roberta Sá in ‘Sem Fantasia’ en de fadista Carminho, die met Zambujo het nummer ‘O Meu Amor’ zingt.

Chico Buarque, com 72 anos, gravou com António Zambujo uma versão da canção ‘Joana Francesa’, mas esta não foi única participação no álbum. Há também a cantora brasileira Roberta Sá em ‘Sem Fantasia’ e a fadista Carminho, que canta com Zambujo o tema ‘O Meu Amor’.

Naast de bekende medewerkers zoals Ricardo Cruz (contrabas) en Bernardo Couto (Portugese gitaar), zijn op dit nieuwe album ook nog muzikanten te gast als Marcello Gonçalves op 7-snarige gitaar, Sérgio Valdeos en Zé Paulo Becker op gitaar, Ronaldo do Bandolim op mandoline, João Moreira op trompet, Anat Cohen op klarinet, Paulino Dias op percussie en Marcelo Cadi op accordeon, onder anderen.

Além de colaboradores de longa data como Ricardo Cruz (no contrabaixo) e de Bernardo Couto (na guitarra portuguesa), este novo álbum conta ainda com a participação de músicos como o Marcello Gonçalves no violão de sete cordas, Sérgio Valdeos e Zé Paulo Becker no violão, Ronaldo do Bandolim no bandolim, João Moreira no trompete, Anat Cohen no clarinete, Paulino Dias na percussão ou Marcelo Cadi no acordeão, entre outros.

Het nummer ‘Valsinha’ op de plaat is een opname die Zambujo ooit maakte samen met Marcello Gonçalves. Chico Buarque schreef het tijdens de militaire dictatuur in Brazilië. Buarque was net terug van twee jaar vrijwillige ballingschap in Italië, nadat hij gearresteerd was voor politieke activiteiten. Hij nummer staat op het album ‘Construção’ (1971) en is een protest met veel dubbelzinnigheden en allegorieën, geaccentueerd door de stiltes die Zambujo inlast. Het gaat over een echtpaar dat na al die jaren van onderdrukking, weer samen danst en van het leven geniet.

A música ‘Valsinha’ do álbum é uma gravação que Zambujo já tinha feito com Marcello Gonçalves. O tema foi composto por Chico Buarque e Vinicius de Moraes durante a ditadura militar no Brasil. Buarque tinha acabado de voltar depois de dois anos de exílio voluntário na Itália depois de ser preso por atividades políticas. A canção faz parte do álbum ‘Construção’ (1971) e é um protesto com muitas ambiguidades e alegorias, acentuadas pelos silêncios que Zambujo insere. É sobre um casal que depois de todos esses anos de opressão, volta a dançar juntos e a desfrutar de vida.

Valsinha Um dia ele chegou tão diferente do seu jeito de sempre chegar. Olhou-a dum jeito muito mais quente do que sempre costumava olhar. E não maldisse a vida tanto quanto era seu jeito de sempre falar. E nem deixou-a a só num canto, para seu grande espanto convidou-a pra rodar. Então ela se fez bonita como há muito tempo não queria ousar. Com seu vestido decotado cheirando a guardado de tanto esperar. Depois os dois deram-se os braços como há muito tempo não se usava dar. E cheios de ternura e graça foram para a praça e começaram a se abraçar. E lá dançaram tanta dança que a vizinhana toda despertou. E foi tanta felicidade que toda a cidade enfim se iluminou. E foram tantos beijos loucos tantos gritos roucos como não se ouvia mais. Que mundo compreendeu e o dia amanheceu. em paz. © Vinicius de Moraes-Chico Buarque

Walsje Op een dag kwam hij eraan anders dan in zijn gewone doen. Hij keek haar aan, warmer dan hij haar gewoonlijk aankeek. En hij vervloekte het leven niet zo hard als hij gewoon was te doen. En hij liet haar niet alleen in een hoekje maar vroeg haar tot haar verbazing mee uit. Dus maakte ze zich op, zoals ze sinds lang niet meer had gedurfd. Met haar gedecolleteerde jurk die rook naar te lang niet gebruikt. Daarna gaven ze elkaar een arm, zoals ze al lang niet meer hadden gedurfd. En vol tederheid en gratie, trokken ze naar het plein en omhelsden elkaar. En ze dansten er net zolang, tot heel de buurt nieuwsgierig werd. En hun geluk kon niet op, zodat zelfs heel de stad oplichtte. Ze zoenden zo overdadig gek, zoveel rauwe kreten die men nooit nog hoorde. Dat de wereld begreep dat het weer dag werd, in vrede. © Vinicius de Moraes-Chico Buarque - eigen vertaling

NOISERV MET SINGLE VAN NIEUW ALBUM IN HET PORTUGEES

NOISERV LANÇA SINGLE DO NOVO ÁLBUM EM PORTUGUÊS

Het nummer heet ‘Vinte e três’ en staat op de nieuwe plaat die op 28 oktober uitkomt.

A música chama-se ‘Vinte e três’ e faz parte do novo disco que vai sair a 28 de outubro.

Noiserv is een muzikaal project met muzikale invloeden van o.a. Radiohead, Jeff Buckley e Sigur Rós, en werd gecreëerd door de muzikant David Santos, halfweg de jaren 80. Noiserv wordt als een ‘one-man band’ beschouwd en heeft reeds twee langspelers op zijn actief, die zowat uitsluitend uit engelstalig werk bestaan (‘One Hundred Miles from Thoughtless’-2008 e ‘Almost Visible Orchestra [A.V.O]’-2013). Die laatste werd door de Vereniging van Portugese Auteurs tot ‘Beste plaat van 2013’ uitgeroepen.

Noiserv é um projeto musical com influências musicais de entre outros Radiohead, Jeff Buckley e Sigur Rós e foi criado pelo músico David Santos em meados de 2005. Noiserv, considerado ‘banda de um homem só’, conta no seu currículo com dois discos de longa-duração, discos compostos quase totalmente por músicas em inglês (‘One Hundred Miles from Thoughtless’-2008 e ‘Almost Visible Orchestra [A.V.O]’-2013), sendo o último distinguido como ‘Melhor Disco de 2013’ pela Sociedade Portuguesa de Autores.

De opvolger van ‘A.V.O.’ kreeg ‘00:00:00:00’ als titel mee en wordt door de muzikant uit Lissabon omschreven als “de soundtrack voor een film die nog niet bestaat, maar die misschien op een dag eraan komt”. Noiserv bevestigde dat het nieuwe album, met acht nieuwe songs, totaal anders wordt dan wat we tot nu toe kenden. Het ‘orkest van klanken’ dat we van hem kenden ruimt plaats voor pianoklanken met niet-instrumentele nummers, verhalen in het portugees.

O sucessor de ‘A.V.O.’ recebeu como título ‘00:00:00:00’, e é descrito pelo músico lisboeta como “a banda sonora para um filme que ainda não existe, mas que talvez um dia venha a existir”. Noiserv confirmou que o álbum, com oito novas canções, será totalmente diferente do que vimos até agora. A ‘orquestra de sons’ que tão bem lhe conhecemos dá lugar ao som do piano com temas não instrumentais, histórias em português.

De plaat wordt voorgesteld tijdens een concert op 10 november in het Teatro Municipal São Luiz in Lissabon.

O concerto de apresentação será a 10 de novembro no Teatro Municipal São Luiz, em Lisboa.

  

VINTE E TRÊS Abrir a janela vozes a gritar quero acordar alguém ter a memória a correr atrás de mim o mundo ainda não parou olhar para trás sem medo de morrer não perder o que quero lembrar deixar cair para onde vais coisas simples e reais © David Santos

DRIEËNTWINTIG Het openen van een raam stemmen die schreeuwen ik wil iemand gedenken herinnering die mij achtervolgt de wereld is nog niet stilgevallen achterom zien zonder angst te sterven niet verliezen wat ik wil onthouden laten vallen waar je heen trekt simpele en reële dingen © David Santos - eigen vertaling

BEZEGOL NEEMT SINGLE ‘MARIA’ OP MET RUI VELOSO

BEZEGOL GRAVA O SINGLE ‘MARIA’ COM RUI VELOSO

Nadat hij in 2015 op zijn Youtube kanaal reeds een voorsmaakje van zijn vijfde studioalbum had gepresenteerd, bestaande uit 7 nieuwe nummers, brengt Bezegol nu het nummer ‘Maria’ uit met Rui Veloso als gast.

Depois de ter apresentado, em 2015, no seu canal de Youtube a ‘Prequela’ do seu quinto álbum de originais, composta por 7 músicas, Bezegol lança o tema ‘Maria’, tendo Rui Veloso como convidado.

© Nuno Luz

Het nummer is een ontmoeting van vrienden in een liefdesverhaal voor ‘Maria’, op muziek en tekst van Bezegol, een veelzijdige urban poëet met een onmiskenbaar eigen timbre. Bezegol combineert verschillende sounds en ook een aantal lyrische thema's, soms in het Portugees maar ook in het Engels, zonder discriminatie omdat muziek geen meesters, kleur of nationaliteit kent bij het creëren van uiteenlopende onderwerpen zoals ‘Rainha sem Coroa’, ‘Beat on the Brat’ ‘Tempo’ of ‘Era tão Bom’.

O tema é um encontro de amigos numa história de amor por ‘Maria’, com letra e música criada por Bezegol, poeta urbano versátil de timbre inconfundível. Bezegol conjuga diferentes sonoridades e até várias temáticas líricas, umas vezes em português outras em inglês, sem discriminação porque a música não tem donos, cor ou nacionalidade, criando temas tão distintos como ‘Rainha sem Coroa’, ‘Beat on the Brat’ ‘Tempo’ ou ‘Era tão Bom’.

Met vier uitgebrachte werken, ‘Rude Bwoy Stand’ (2007), ‘Rude EP’ (2009), ‘Monster EP’ (2011) en ‘S.A.C.A.N.A’ (2013), gaat Bezegol zijn eigen weg, op zoek naar weinig ontgonnen klanken in Portugal. Van reggae tot hip-hop langs de Portugese gitaar creëert de rauwe stem van deze ruwe figuur nieuw leven.

Com quatro trabalhos editados, ‘Rude Bwoy Stand’ (2007), ‘Rude EP’ (2009), ‘Monstro EP’ (2011) e ‘S.A.C.A.N.A’ (2013), Bezegol figura-se numa trilha única rumando por sonoridades pouco exploradas em Portugal, do reggae ao hip-hop passando pela guitarra portuguesa, a voz crua do homem rude criou vida.

“Ontsnappen aan de norm” zonder de realiteit te ontkennen is één van de motto’s van Bezegol die de artistieke creativiteit stimuleert, zonder conformisme en met een grimmige boodschap.

“Fugir à norma” sem escapar da realidade é um dos lemas de Bezegol que incita à criação artística sem conformismos e com uma mensagem vincada.

MARIA De tanto te amar Maria Pus a vida do avesso Estavas tão perto do fim E eu vivia o começo O teu plano era diferente E deixou-me enfeitiçado Dizem que quem ama é cego E eu não vi que era o meu lado Por gostar de ti Maria Não olhei ao sofrimento E não quis lembrar o dia Que falhaste ao juramento Por ti enfrentei o mundo Enrolado no teu dedo Condenado a amor profundo Encobrindo o teu segredo Eu lembro-me de ti Por quem me apaixonei Para onde foste eu não vi Nem sei quando deixei Queria-te ter aqui Mas sei que não consigo Fazer voltar atrás Fazer do tempo amigo Vou seguindo minha estrela Firme vou no meu caminho A bagagem vai pesada Mas eu carrego sozinho Foi dica a tua experiência Mas não quero olhar para trás Agarro-me às partes boas E sigo a iludir as más Eu lembro-me de ti Por quem me apaixonei Para onde foste eu não vi Nem sei quando deixei Queria-te ter aqui Mas sei que não consigo Fazer voltar atrás Fazer do tempo amigo © Bezegol

MARIA Smoorverliefd op jou Maria Keerde ik mijn leven binnenstebuiten Je was al dicht bij het einde En ik was pas begonnen Jou plan was anders En behekste mij Ze zeggen dat wie lief heeft blind is En ik zag niet wat er gebeurde Want door jou lief te hebben Maria Zag ik de pijn niet en wilde Niet herinnerd worden aan de dag Waarop je jou belofte brak Door jou zag ik de wereld Rond jou vinger gedraaid Veroordeeld tot intense liefde Jou geheim verhullend Ik denk nog aan jou als Degene waarop ik verliefd werd Waar je heen wilde zag ik niet Weet ook niet wanneer ik opgaf Ik wou dat ik je hier had Maar weet dat ik er niet in slaag Om terug te keren Van de tijd een vriend te maken Ik volg mijn ster Volg vastberaden mijn weg De bagage weegt zwaar Maar ik draag ze alleen Jou ervaring was leerrijk Maar ik wil niet achteruit kijken Ik klamp me vast aan de goeie dingen En blijf de slechte negeren Ik denk nog aan jou als Degene waarop ik verliefd werd Waar je heen wilde zag ik niet Weet ook niet wanneer ik opgaf Ik wou dat ik je hier had Maar weet dat ik er niet in slaag Om terug te keren Van de tijd een vriend te maken © Bezegol - eigen vertaling