CUCA
ROSETA CELEBRA AMÁLIA
Op 23 juli zou Amália Rodrigues, die in 1999 overleed, honderd jaar geworden zijn. Cuca Roseta vond dit jaar dan ook het moment voor een hommage aan de diva van de fado, met haar vijfde album AMÁLIA por Cuca Roseta. Meer dan een eerbetoon aan de grootste stem van de fado, is het vooral een persoonlijke dankbetuiging aan een vrouw en haar werk die vanaf het begin een fundamentele basis vormden voor haar eigen artistieke groei als fadozangeres.
Op 23 juli zou Amália Rodrigues, die in 1999 overleed, honderd jaar geworden zijn. Cuca Roseta vond dit jaar dan ook het moment voor een hommage aan de diva van de fado, met haar vijfde album AMÁLIA por Cuca Roseta. Meer dan een eerbetoon aan de grootste stem van de fado, is het vooral een persoonlijke dankbetuiging aan een vrouw en haar werk die vanaf het begin een fundamentele basis vormden voor haar eigen artistieke groei als fadozangeres.
No
dia 23 de julho Amália Rodrigues, que faleceu em 1999, faria cem
anos. Cuca Roseta considerou este ano o momento certo para
homenagear a diva do fado com o seu quinto álbum AMÁLIA
por Cuca Roseta.
Mais do que uma homenagem à maior voz do fado, trata-se sobretudo de
um agradecimento pessoal a uma mulher e a uma obra que, desde o
primeiro momento, se tornaram um alicerce fundamental para o seu
crescimento artístico enquanto fadista.
Op
het album horen we Mário Pacheco en Luís Guerreiro op Portugese
gitaar, Diogo Clemente op fado gitaar en Marino de Freitas op bas,
maar Cuca verrast ook met de aangename toevoeging van percussie
(Barco Negro) en in enkele nummers wordt de fadista alleen
begeleid door een piano, een instrument dat in principe niet tot het
repertoire van het genre behoort.
O
álbum conta com Mário Pacheco e Luís Guerreiro na guitarra
portuguesa, Diogo Clemente na viola de fado e Marino de Freitas na
viola baixo, mas Cuca surpreende também com a entrada agradável da
percussão (Barco
Negro)
e
em algumas outras músicas a fadista apenas está acompanhada por um
piano, instrumento que não consta geralmente do reportório do
género.
Cuca
Roseta over het nummer Lágrima:
“Het
zou altijd de eerste single uit dit album moeten zijn. Het is een
nummer dat altijd veel voor
mij
heeft betekend. Een nummer dat me altijd heeft geraakt, dat altijd
emoties heeft losgemaakt en dat de beste herinneringen van mijn leven
naar boven brengt. De song is geschreven door twee van de mensen die
ik het meest bewonder in de kunst: Amália Rodrigues, die de tekst
schreef, en gitarist Carlos Gonçalves die het op muziek zette. Het
is voor mij ook één
van de sterkste en meest notoire
fado nummers. Met deze single wilde ik mijn interpretatie brengen,
het nummer een persoonlijke toets geven, in de meest minimalistische
en krachtige versie mogelijk, waarbij
ik het
genoegen had
op
sublieme
manier
begeleid te worden door de briljante en
geniale
pianist Ruben Alves.”.
Cuca
Roseta sobre o tema Lágrima:
“Teria de ser sempre o primeiro single deste disco. É um tema que
sempre me disse muito. Um tema que sempre mexeu comigo, que sempre me
emocionou e que me faz viver todas as melhores memórias da minha
vida. O tema foi composto por duas das pessoas que mais admiro na
arte: Amália Rodrigues que escreveu a letra e o guitarrista Carlos
Gonçalves que fez a música. É para mim também, um dos temas mais
fortes e notáveis do fado. Com este single, quis dar a minha
interpretação, ‘vestir’ o tema de ‘mim’, na versão mais
minimalista e possante possível, tendo tido o prazer de ter sido
acompanhada da melhor forma, pela brilhante cumplicidade e
genialidade do pianista Ruben Alves.”
LÁGRIMA
Cheia
de penas me deito
E
com mais penas me levanto
No
meu peito, ja
me ficou no meu peito
Este
jeito, o
jeito de querer tanto
Desespero,
tenho
por meu desespero
Dentro
de mim, dentro
de mim o castigo
Eu
nao te quero, eu
digo que não
te quero
E
de noite sonho contigo
Se
considero que
um dia hei-de morrer
No
desespero que
tenho de te não
ver
Estendo
o meu xaile no chão
E
deixo-me adormecer
Se
eu soubesse que morrendo
Tu
me havias de chorar
Por
uma lágrima tua
Que
alegria me deixaria matar
|
TRANEN
Vol
hartzeer ga ik slapen
En
met nog meer pijn
word ik wakker
Hier
van binnen zit verankerd
De
drang van verlangen naar jou
Wanhoop,
tot mijn wanhoop
Voel
ik in mijn hart de kwelling
Ik
wil je
niet, ik zeg dat ik je niet wil
Maar
‘s nachts droom ik van jou
Als
ik eraan denk dat ik ooit moet sterven
In
wanhoop dat ik jou niet kan zien
Dan
spreid
ik mijn sjaal op de vloer
En
geef mij over aan de slaap
Als
ik wist dat je, de dag dat ik sterf
Om mij zou huilen
Zou
ik me met plezier laten
afmaken
Voor
een traan van jou
©
Tekst: Amália Rodrigues- eigen vertaling
|