PESSOA
JUNTA CAMANÉ E MARIO LAGINHA
In de winkels ligt sinds kort een magische ontmoeting, een muzikaal project van twee notoire artiesten uit de Portugese muziekscene. Reeds in 1998 stonden de fado zanger Camané en Mario Laginha, de pianist-componist die jazz in het hart draagt, samen op de planken en na een reeks concerten door de loop der jaren hebben ze nu het album 'Aqui Está-se Sossegado' op de markt gebracht.
In de winkels ligt sinds kort een magische ontmoeting, een muzikaal project van twee notoire artiesten uit de Portugese muziekscene. Reeds in 1998 stonden de fado zanger Camané en Mario Laginha, de pianist-componist die jazz in het hart draagt, samen op de planken en na een reeks concerten door de loop der jaren hebben ze nu het album 'Aqui Está-se Sossegado' op de markt gebracht.
Chegou
às lojas um encontro mágico,
um projeto musical de
dois artistas notáveis da música portuguesa. Já em 1998 o fadista
Camané e Mário Laginha, pianista e compositor com o jazz no
coração, juntaram-se no palco e depois de uma série de concertos
ao longo dos anos acabaram por lançar o álbum
'Aqui Está-se Sossegado'.
Ze
geven toe dat dit het resultaat is van een omgekeerd scenario. Ze
begonnen samen concerten te geven en na een reeks van uitvoeringen
begrepen ze dat ze eigenlijk wel een plaat wilden opnemen, na het ontdekken van “een
manier om daar een plaat van te maken met overwegend fado, maar
begeleid door piano”
Confessam
que é o resultado de um processo ao contrário. Começaram por fazer
concertos juntos e depois de uma série de concertos perceberam que
queriam gravar um disco, tendo
descoberto
"uma
maneira de fazer disto um disco essencialmente de fado, mas com
piano”.
Ze
stellen 14 nummers voor, een selectie klassieke fado’s, songs uit
vorige platen van Camané en vijf nieuwe nummers, waarvan twee
instrumentals die volgens Camané “fantastisch zijn”. Mario Laginha, een virtuoos op piano, heeft niet
geprobeerd de fado zanger naar het jazz territorium
te
loodsen
en licht
toe:
“Ik
was
het
die
het ritme en de sfeer van fado moest oppikken en respecteren”.
Apresentam
14 temas, uma seleção de clássicos do fado, temas de discos
anteriores de Camané e também uns cinco inéditos, dos quais dois
são instrumentais e "são
fantásticos”,
diz Camané. Mário Laginha, um virtuoso do piano, não tentou levar
o fadista para o território do jazz e explica: "Eu
é que tive de aprender a respeitar o tempo e o espaço do fado".
Het
titelnummer van de plaat (Aqui Está-se Sossegado) stond op het album
‘Infinito’ van Camané in 2015 en komt eigenlijk uit een gedicht
van Fernando Pessoa. Camané zegt dat het idee om de plaat deze titel
mee te geven bij hem opkwam omdat het “een
zinsnede is die perfect weergeeft hoe we ons voelden”.
Een kalme geest, teweeg gebracht door een piano en de stem van de fadista, vertaalde
zich in die zin van Pessoa ‘Aqui está-se Sossegado’ (‘Hier is
men rustig’).
O
tema que deu o título ao disco (Aqui Está-se Sossegado) faz parte
do álbum 'Infinito' de Camané (2015) e surge de um poema de
Fernando Pessoa. Camané diz que pensou em dar ao disco este título
porque é “uma
frase que definisse um pouco o estado em que estávamos".
Um espírito calmo, provocado por um só piano e a voz de fadista
traduziu-se na frase de Pessoa, ‘Aqui está-se Sossegado’.
In
de promotie videoclip van het album horen we een versie van de
klassieker
'Com Que Voz', onsterfelijk
gemaakt door
Amália Rodrigues, die
vertrok van een gedicht van
Camões.
No
vídeo
promocional
do álbum ouve-se uma versão do clássico 'Com Que Voz', eternizado
por Amália Rodrigues, que partiu de um poema de Camões.
COM
QUE VOZ
Com
que voz chorarei meu triste fado
Que
em tão dura paixão me sepultou
Que
mor não seja a dor que me deixou
O
tempo, que me deixou o tempo
De
meu bem desenganado
Mas chorar não se estima neste estado
Aonde
suspirar nunca aproveitou
Triste
quero viver, pois
se
mudou
Em
tristeza a alegria do passado
De tanto mal, a causa é amor puro
Devido
a quem de mim tenho ausente
Por
quem a vida e bens dele aventuro
|
MET
WELKE STEM
Met
welke stem zal ik mijn trieste
lot bewenen
Dat
me
heeft
begraven
in die wrede passie
Moge
de
pijn niet
nog wreder zijn
De
pijn aangericht door de tijd
Om
mijn bedrogen liefde
Maar
huilen hoort
niet
in deze toestand
Waarin
zuchten
nog
nooit heeft
gebaat
Triest
wil ik
verder leven,
want
treurnis
Is
nu het geluk van vroeger
Oorzaak
van zoveel miserie
is pure
liefde
Omwille
van
wie hier niet bij mij is
Voor
wie ik have en goed riskeer
©
Tekst: Luís
Vaz de Camões
- eigen vertaling
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten