'KERSTVUUR':
EEN
VERDWIJNENDE TRADITIE
IN PORTUGAL
'FOGUEIRA
DO NATAL': A
TRADIÇÃO
QUE
ESTÁ A PERDER-SE
Het
'Kerstvuur' is een oude traditie die nog in ere wordt gehouden in
dorpen en kleine steden in het binnenland van voornamelijk centraal en noordelijk
Portugal.
De bedoeling is te komen tot een samenzijn van de gemeenschap rond
het vuur dat
brandt op een centraal plein of het kerkplein. Soms wordt de
activiteit beperkt tot kerstavond, maar ze kan ook doorlopen
tot het einde van het jaar of tot Driekoningen en er zijn zelfs
dorpen waar het vuur brandt gedurende de hele maand december.
A
fogueira do Natal é uma tradição antiga que ainda se mantém principalmente nas
vilas e aldeias no interior do centro e do norte do país. A intenção
é chegar a
um
convívio da comunidade em torno do fogo, que arde na praça central
ou no adro da igreja. Às
vezes a atividade
limita-se à véspera
do dia de Natal, mas também pode
estender-se
até o fim do ano ou até o Dia de Reis
e até
existem aldeias onde o fogo arde durante o mês de dezembro inteiro.
Volgens
de traditie begint de voorbereiding van de brandstapel enkele dagen
voor kerstdag en het is de verantwoordelijkheid van de jongens
vrijgezellen van het dorp. Zij gaan boomstroken en brandhout
verzamelen. De inwoners bieden ook brandhout aan, dat ze in de loop
van het jaar aan de kant gelegd hebben. Al het hout wordt ter plaatse
gebracht tot de 24ste en nadien wordt er niets meer bijgevoegd. De
duur van het kerstvuur hangt dus af van de hoeveelheid en de grootte
van de boomstronken.
Segunda
a tradição a
preparação da fogueira do natal começa uns dias antes do natal e é
da responsabilidade dos rapazes solteiros da aldeia. Eles vão
recolher troncos de árvores
e lenha. Os habitantes também oferecem lenha que guardaram ao longo
do ano. A lenha toda é colocada no
lugar até ao
dia 24 e não se acrescenta mais depois. É da quantidade e do
tamanho dos troncos que depende o tempo que a fogueira do
natal vai
durar.
Na
het kerstdiner verzamelen de bewoners rond het vuur dat in hoge
vlammen oplaait, met een kippensoep of een glas wijn om 'het innerlijke
te verwarmen', terwijl er onder elkaar gebabbeld wordt. Na
middernacht wordt er vlees of chouriço gebakken, worden er verhalen
verteld, soms liefdeshistories maar ook over smokkelaars, de oorlog
en verschillende avonturen van elkeen. Er wordt muziek gemaakt en
gezongen terwijl het gezang steeds frequenter wordt en meer
deelnemers telt naarmate de nacht vordert en de flessen leeg geraken.
Depois
da ceia de natal os moradores reúnem-se
por volta do fogo que arde em altas chamas, com uma
sopa de canja de galinha
ou um
copo de vinho para 'aquecer a alma',
falando de tudo com os outros.
Depois da meia-noite começam a assar carne ou chouriço, contam
histórias, por vezes amorosas mas também de contrabandistas, da
guerra e diversas aventuras de cada um. Tocam instrumentos e
canta-se, as cantorias tornando-se mais frequentes e a ter mais
atores à medida que a noite avança e as garrafas ficam mais vazias.
De
traditie wordt gelinkt aan de periode waarin het volk de geboorte van
Jezus verwacht, maar een andere theorie spreekt over heidense
cultussen die met deze vuren de winterwende vierden. Alleen de jonge
vrijgezellen mogen het vuur bijwerken en zij slapen zelfs ter plaatse
om het vuur in gang te houden. Heden ten dage moet er beroep gedaan
worden op het doorzettingsvermogen van steeds minder jongeren die nog
in de dorpen wonen en het opzetten van de brandstapel is al niet meer
exclusief voor vrijgezellen. Erger nog: door het tekort aan jongeren
en een steeds striktere reglementering wordt het in veel dorpen al
niet meer gedaan en is de traditie langzaam aan het uitsterven.
A
tradição é ligada
à altura em que o povo aguarda o nascimento de Jesus, mas outra
teoria fala de cultos pagãos que celebravam o solstício de inverno
com estas fogueiras. Apenas os jovens solteiros podem mexer na
fogueira
e até dormem no lugar para guardar o fogo. Hoje em dia é preciso a
persistência dos cada vez menos jovens que ainda vivem nas aldeias
e a construção
da fogueira já não é um exclusivo dos solteiros.
Pior ainda: por
falta de jovens
e por causa de regras cada vez mais rigorosas,
em muitas aldeias já não se faz
e a tradição está lentamente a perder-se.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten