BERT DE CONINCK:  VLAAMS ICOON IN PORTUGAL
BERT DE CONINCK: ÍCONO FLAMENGO EM PORTUGAL 

Vorige week ging het VRT-radioprogramma Joos op zoek naar vergeten pioniers van de Vlaamse kleinkunst.

© VRT Radio1

Onder hen ook Bert De Coninck, die in de jaren zeventig wereldberoemd werd in Vlaanderen en omliggende met het nummer ‘Evelyne’ uit zijn eerste LP ‘Enfant Terrible’. Hij vestigde zich toen in Brugge maar trok eind vorige eeuw naar Bensafrim in de Portugese Algarve. Hij raakt er in de ban van fado en de Portugese cultuur, wat van langs om meer invloed heeft op zijn werk. Zo vind je op zijn derde album (Pomme d’Amour) het nummer ‘Lisboa’ (spotify track) . Door samenwerking met multi-instrumentalist João Cardeira ontdekt hij de Spaanse en Portugese traditionals en wordt hij als het ware gelatiniseerd.

In 2002 vraagt een Engelse vriendin hem om een Luso-Bretoens paard te adopteren dat anders onvermijdelijk naar het slachthuis moet. Zijn respect en passie voor het paard inspireert hem tot het schrijven van tekst en muziek voor het project Marzapane, een muzikaal sprookje over de angst van een paard om in een worstenfabriek aan zijn einde te komen. De teksten, zowel  in Portugees, Spaans als Italiaans worden gezongen door Rozett en komen op een CD die wordt uitgebracht samen met een gelijknamig stripverhaal. Het scenario is van zijn echtgenote Annie Mad en haar zoon, Jeremiah Persyn, tekende de strip.

ISBN-nummer: 9789063347987     © Bert De Coninck

Na semana passada o programa de rádio Joos (no VRT) foi à procura de cantores/compositores pioneiros flamengos esquecidos.

Entre eles Bert De Coninck, que nos anos setenta se tornou mundialmente famoso na Flandres e arredores, com a música 'Evelyne' de seu primeiro LP ‘Enfant Terrible’. Estabeleceu-se em Bruges, mas no fim do século anterior foi para Bensafrim, no Algarve Português. Ficou fascinado com o fado e a cultura Portuguesa, que influenciavam cada vez mais a sua obra. Assim encontra-se o tema ‘Lisboa’ no seu terceiro álbum (Pomme d'Amour) (spotify track) . Através da colaboração com o multi-instrumentista João Cardeira descobriu os temas tradicionais Espanhois e Portugueses, e tornou-se como se fosse latinizado.

Em 2002, uma amiga Inglesa pediu-lhe para adotar um cavalo Luso-Breton que, caso contrário, inevitavelmente ia para o matadouro. Seu respeito e paixão pelo cavalo inspirou-o a escrever letras e músicas para o projeto Marzapane, um conto de fadas musical sobre o medo de um cavalo para acabar numa fábrica de salsichas. As letras, cantadas por Rozett, são uma mistura de português, espanhol e italiano, e o CD foi lançado junto com uma banda desenhada homónima. O cenário é de sua esposa Annie Mad e o filho dela, Jeremiah Persyn, fez os desenhos.

GEORGES MOUTAKI IN HET PORTUGEES
GEORGES MOUTAKI EM PORTUGUÊS 

De Franse chansonnier, van Griekse afkomst, overleed vandaag in Nice, 79 jaar oud. Hij schreef o.a. het nummer ‘Milord’ voor Edith Piaf, maar werd wereldberoemd met ‘Le Meteque’, een symbool van de parijse studentenopstand in mei 68.

Dit nummer werd in het Portugees vertaald door Nara Leão (O estangeiro). Als eerbetoon vind je hier de Portugese versie van Georges Moustaki.

(bron/fonte:  youtube.com/watch?v=uEVk7DyS9nQ&list=FLty-drchyR2wtzjk4YFRwVQ&index=3) 

Em Nice morreu hoje o cantor e compositor francês, de origem grega, aos 79 anos. Compôs a canção ‘Milord’ para Edith Piaf, mas ficou conhecido mundialmente pelo tema ‘Le Meteque’, um dos símbolos da revolta estudantil parisiense de Maio de 1968.

Este tema foi traduzido em português por Nara Leão (O estangeiro). Em homenagem encontram aqui a versão portuguesa de Georges Moustaki.

                                        

EERSTE LUCHT OVERSTEEK VAN DE ZUID-ATLANTISCHE OCEAAN
PRIMEIRA TRAVESSIA AÉREA DO ATLÂNTICO SUL

Leça de Palmeira

Op het fort van Leça de Palmeira (Porto) vond ik deze mooie steen, een eerbetoon aan Gago Coutinho en Sacadura Cabral. Deze twee Portugese vliegeniers maakten in 1922 de eerste oversteek door de lucht van de Zuid-Atlantische oceaan, met een watervliegtuig. Ter gelegenheid van 100 jaar Braziliaanse onafhankelijkheid maakten ze de eerste luchtverbinding tussen Brazilië en Portugal. Cago Coutinho ontwierp hiervoor een sextant met kunstmatige horizon, een revolutionaire uitvinding voor de toenmalige luchtvaart die hem wereldberoemd zou maken. Ze werden als helden onthaald en er staat ook nog een heel mooie steen in Mindelo (Kaapverdië).

Mindelo

Na fortaleza da Leça de Palmeira (Porto) encontrei esta bela pedra, homenagem a Sacadura Cabral e Gago Coutinho. Em 1922 estes dois aviadores portugueses fizeram a primeira travessia aérea do Atlântico Sul, num hidroavião. No contexto das comemorações do Primeiro Centenário da Independência do Brasil fizeram a primeira ligação aérea entre o Brasil e Portugal. Para isso Gago Coutinho criou um sextante com horizonte artificial, uma invenção revolucionária para a navegação aérea à época, que torna-lo-ia famoso mundialmente. Eles foram recebidos como heróis, e há também uma pedra comemorativa muito bonita em Mindelo (Cabo Verde).

    WIKIPEDIA.Portugal     

CASULO :  NIEUWE ALBUM VAN MÁRCIA
CASULO : NOVO ALBUM DE MÁRCIA

Begin volgende week ligt de tweede cd van Márcia in de winkels.

Het volledige album kan je hier al beluisteren: http://ipsilon.publico.pt/musica/critica.aspx?id=319668

In de bijhorende mening van criticus Gonçalo Frota kan ik mij vinden:

“Bij het beluisteren van Casulo laat zich onmiddellijk een eerste conclusie te trekken: laat alle hoop varen op een voortzetting of equivalent van ‘A Pele que Há em Mim’. Voor de zekerheid een tweede en derde beluistering en het wordt nog duidelijker dat Márcia onder geen beding het duet met JP Simões (en de virale effecten ervan) wilde herhalen. Meer dan dat: ze lijkt zelfs de zweem van pop, die er nog was op de cd Dá, te hebben opgegeven. De gecontroleerde uitbundigheid van het vorige album, versterkt door de productie van Walter Benjamin, wordt op Casulo een rode draad van soberheid doorheen het volledige album.

Deze geweldige en solide balans wordt nergens bedreigd. Nooit wordt de ruimte rond de stem van Marcia ingevuld door de verleiding om te ‘vullen’ om te verbergen - wat gebeurt is precies het tegenovergestelde, van elk instrument wordt de rechtvaardiging van de absolute noodzaak van aanwezigheid vereist. Vandaar dat het geïsoleerde onregelmatige slagwerk in ‘Decanto’, de plotselinge verschijning van een Samuel Úria in de crescendo finale van ‘Menina’, een duidelijke toepassing van refreinen met pop in de goede zin in ‘Deixa-me Ir’ of de notoire aanwezigheid van rumoerige elektrische gitaar op ‘Hora Incerta’ perfect in hun context passen, zachtjes verwerkt in een reeks songs (van een uitzonderlijke melodische charme) met een overtuiging die alleen mogelijk is bij iemand die afziet van elke vorm van aanstellerij.

Overigens elke mogelijke aanwezige universele parallel vertoont dezelfde onverschilligheid voor wanhopige roep om aandacht: de dynamiek van ‘Decanto’ zou die van Bon Iver kunnen zijn, het zou niet verbazen als Úria zo zou zingen op een plaat van Sergio Godinho, ‘Deixa-me Ir’ zou niet misstaan als compositie voor Aimee Mann, de elektrische gitaren zouden het goed doen op het album dat Diva maakte met Adolfo Luxúria Canibal.

Casulo klinkt als de mooiste der anticlimaxen. Niet omwille van  een teleurstelling, maar omdat de muziek van Márcia heruitgevonden wordt zoals we nooit hadden verwacht. Ze geeft niet toe aan verwachtingen, heeft er ook geen schrik van, gaat er niet tegen in, zet ze gewoon aan de kant en ontneemt ze alle macht door ze te negeren.”

Het nieuwe album wordt voorgesteld in Lissabon in Cinema São Jorge op 14 mei om 21 uur.

(Zie ook item dd 3/3/2011).

(bron/fonte :  youtube.com/watch?v=pgZOwb40wUE) 

O segundo CD de Márcia chega às lojas na semana que vem.

Já pode ouvir o álbum inteiro aqui: 

http://ipsilon.publico.pt/musica/critica.aspx?id=319668

Concordo com a opinião do crítico Gonçalo Frota:

“Há uma primeira conclusão a tirar assim que se acaba de ouvir Casulo: quem por aqui se aventurar pode deixar à porta qualquer esperança de dar de caras com uma continuação ou um equivalente de ‘A Pele que Há em Mim’. Ouve-se uma segunda e uma terceira vez para ter a certeza e torna-se ainda mais evidente que, nem por sombras, Márcia tentou repetir o dueto (e os efeitos da partilha viral) com JP Simões. Mais do que isso: parece até ter limpado o rasto pop que existia em Dá. Aquilo que havia de controlada exuberância no disco anterior, potenciada pela produção de Walter Benjamin, transforma-se em Casulo num fio inquebrantável de sobriedade que perpassa todo o disco.

Esse espantoso e sólido equilíbrio nunca se vê posto em perigo. Nunca o espaço em redor da voz de Márcia é ocupado pela tentação de ‘encher’ para esconder - o que acontece é precisamente o contrário, pedese a cada instrumento que justifique a absoluta necessidade da sua presença. Daí que a bateria solitariamente desgovernada de ‘Decanto’, a súbita entrada em cena de um Samuel Úria no final em crescendo de ‘Menina’, a assunção mais clara da existência de refrães de acordo com o bom senso pop de ‘Deixa-me Ir’ ou o visto temporário para a visita de guitarra eléctricas agitadas em ‘Hora Incerta’ não deixem de aparecer perfeitamente contextualizados, pousado suavemente sobre um conjunto de canções (de um charme melódico invulgar) com a confiança que só é possível a quem prescinde de qualquer espalhafato.

Aliás, tudo o que de aqui se possa extrair de universos paralelos mantém esse desinteresse por chamadas de atenção desesperadas: a dinâmica de ‘Decanto’ poderia vir dos Bon Iver, Úria não espantaria a cantar assim num disco de Sérgio Godinho, ‘Deixa-me Ir’ convenceria como composição para Aimee Mann, as guitarras eléctricas cairiam bem no álbum dos Diva partilhado com Adolfo Luxúria Canibal.

Casulo soa ao mais belo dos anticlímaxes. Não por decepção, mas porque reconfigura a música de Márcia como não esperávamos que acontecesse. Não cede às expectativas, não treme na sua presença, não as hostiliza; apenas lhes passa ao lado, ignorando-as e não lhes dando qualquer poder.”

O novo disco será apresentado em Lisboa no Cinema São Jorge a 14 de maio às 21 horas.

(Vejam tmbém o item do 3/3/2011)