LETTERS IN STEEN EN PORTUGAL

WELKOM - SEJA BEM-VINDO

Van Jeroen Boudens leerde ik letters in steen verwerken. Muziek bracht mij naar Portugal waar ik verliefd werd op het land, zijn inwoners en fado. Van deze passies heb ik een cocktail gemaakt, met behoorlijk wat muziek toegevoegd. Welkom op deze blog waar je hopelijk ook jouw ding vindt. Het letterkappen is echter al een tijdje beperkt door een hardnekkige tendinitis...

Jeroen Boudens ensinou-me a escultura das letras em pedra. A música trouxe me a Portugal onde apaixonei-me pelo paÍs, pelos habitantes e pelo fado. Destas paixões fiz um cocktail, colocando bastante música. Seja bem-vindo neste blog e espero que vá gostar. No entant, há algum tempo a esculptura de letras tem sido limitada por uma tendinite teimosa.... (Sou belga, então peço desculpa por erros de tradução)

12 apr 2013


CRISTINA EN HET WOORDENSPEL VAN CHICO
CRISTINA E O JOGO DE PALAVARAS DE CHICO
Op de laatste cd van Cristina Branco (‘Alegria’) staat een opmerkelijke cover, met name het nummer ‘Construção’. De Braziliaanse artiest zette het in 1971 op zijn gelijknamige LP en het wordt beschouwd als één der beste Braziliaanse nummers aller tijden.

Misschien ook actueler dan ooit, Rio de Janeiro staat immers onder immense druk om zijn patrimonium te renoveren in het licht van de komende Wereldbeker voetbal in 2014 en de Olympische Spelen in 2016.

 Cristina Branco - Construção (bron/fonte: youtube.com/watch?v=jZypM7pPeeo)


Chico Buarque - Construção (bron/fonte: youtube.com/watch?v=jzWI_JjFBr0)


No último álbum de Cristina Branco (‘Alegria’) encontra-se um cover notável, a saber o tema ‘Construção’. O artista brasileiro gravou-o no seu LP homónimo em 1971 e é considerada uma das melhores canções brasileiras de todos os tempos.
Talvez ainda mais relevante do que nunca, Rio de Janeiro está sob imensa pressão para renovar o seu património à luz da próxima Copa do Mundo de futebol em 2014 e dos Jogos Olímpicos em 2016.

Construção
Amou daquela vez como se fosse a última
Beijou sua mulher como se fosse a última
E cada filho seu como se fosse o único
E atravessou a rua com seu passo tímido
Subiu a construção como se fosse máquina
Ergueu no patamar quatro paredes sólidas
Tijolo com tijolo num desenho mágico
Seus olhos embotados de cimento e lágrima
Sentou pra descansar como se fosse sábado
Comeu feijão com arroz como se fosse um príncipe
Bebeu e soluçou como se fosse um náufrago
Dançou e gargalhou como se ouvisse música
E tropeçou no céu como se fosse um bêbado
E flutuou no ar como se fosse um pássaro
E se acabou no chão feito um pacote flácido
Agonizou no meio do passeio público
Morreu na contramão atrapalhando o tráfego
Amou daquela vez como se fosse o último
Beijou sua mulher como se fosse a única
E cada filho como se fosse o pródigo
E atravessou a rua com seu passo bêbado
Subiu a construção como se fosse sólido
Ergueu no patamar quatro paredes mágicas
Tijolo com tijolo num desenho lógico
Seus olhos embotados de cimento e tráfego
Sentou pra descansar como se fosse um príncipe
Comeu feijão com arroz como se fosse o máximo
Bebeu e soluçou como se fosse máquina
Dançou e gargalhou como se fosse o próximo
E tropeçou no céu como se ouvisse música
E flutuou no ar como se fosse sábado
E se acabou no chão feito um pacote tímido
Agonizou no meio do passeio náufrago
Morreu na contramão atrapalhando o público
Amou daquela vez como se fosse máquina
Beijou sua mulher como se fosse lógico
Ergueu no patamar quatro paredes flácidas
Sentou pra descansar como se fosse um pássaro
E flutuou no ar como se fosse um príncipe
E se acabou no chão feito um pacote bêbado
Morreu na contra-mão atrapalhando o sábado
                                               © Chico Buarque
Bouwwerk
Hij vrijde die keer als was het de laatste keer
Zoende zijn vrouw als was het de laatste
En elk van zijn kinderen als wat het zijn enige
Stak de straat over met zijn verlegen pas
Klom op het bouwwerk als was hij een machien
Metste op de overloop vier stevige muren
Steen op steen in een magische tekening
Zijn ogen wazig door cement en tranen
Zette zich te rusten als was het zaterdag
At zijn rijst met bonen als was hij een prins
Dronk en snikte als was hij een drenkeling
Danste en lachte als hoorde hij muziek
Struikelde in het zwerk als was hij beschonken
En zweefde door de lucht als was hij een vogel
En stuikte op de grond als een slappe bundel
Lag te zieltogen op de openbare weg
En stierf tegenrichting het verkeer blokkerend
Hij vrijde die keer als was hij de laatste
Zoende zijn vrouw als was zij de enige
En elk van zijn kinderen als was het de verloren zoon
Stak de straat over met zijn beschonken pas
Klom op het bouwwerk als was het stevig
Metste op de overloop vier magische muren
Steen op steen in een logische tekening
Zijn ogen wazig door cement en verkeer
Zette zich te rusten als was hij een prins
At zijn rijst met bonen als was hij de max
Dronk en snikte als was hij een machien
Danste en lachte als was hij de volgende
Struikelde in het zwerk als hoorde hij muziek
En zweefde door de lucht als was het zaterdag
En stuikte op de grond als een verlegen bundel
Lag te zieltogen op de ondergelopen weg
En stierf tegenrichting het publiek blokkerend
Hij vrijde die keer als was hij een machien
Zoende zijn vrouw als was het logisch
Metste op de overloop vier slappe muren
Zette zich te rusten als was hij een vogel
En zweefde door de lucht als was hij een prins
En stuikte op de grond als een beschonken bundel
En stierf tegenrichting de zaterdag blokkerend
                    © Chico Buarque - eigen vertaling

Geen opmerkingen:

Een reactie posten