CRISTINA EN HET WOORDENSPEL VAN CHICO
CRISTINA E O JOGO DE PALAVARAS DE CHICO

Op de laatste cd van Cristina Branco (‘Alegria’) staat een opmerkelijke cover, met name het nummer ‘Construção’. De Braziliaanse artiest zette het in 1971 op zijn gelijknamige LP en het wordt beschouwd als één der beste Braziliaanse nummers aller tijden.

Misschien ook actueler dan ooit, Rio de Janeiro staat immers onder immense druk om zijn patrimonium te renoveren in het licht van de komende Wereldbeker voetbal in 2014 en de Olympische Spelen in 2016.

 Cristina Branco - Construção (bron/fonte: youtube.com/watch?v=jZypM7pPeeo)

Chico Buarque - Construção (bron/fonte: youtube.com/watch?v=jzWI_JjFBr0)

No último álbum de Cristina Branco (‘Alegria’) encontra-se um cover notável, a saber o tema ‘Construção’. O artista brasileiro gravou-o no seu LP homónimo em 1971 e é considerada uma das melhores canções brasileiras de todos os tempos.

Talvez ainda mais relevante do que nunca, Rio de Janeiro está sob imensa pressão para renovar o seu património à luz da próxima Copa do Mundo de futebol em 2014 e dos Jogos Olímpicos em 2016.

Construção Amou daquela vez como se fosse a última Beijou sua mulher como se fosse a última E cada filho seu como se fosse o único E atravessou a rua com seu passo tímido Subiu a construção como se fosse máquina Ergueu no patamar quatro paredes sólidas Tijolo com tijolo num desenho mágico Seus olhos embotados de cimento e lágrima Sentou pra descansar como se fosse sábado Comeu feijão com arroz como se fosse um príncipe Bebeu e soluçou como se fosse um náufrago Dançou e gargalhou como se ouvisse música E tropeçou no céu como se fosse um bêbado E flutuou no ar como se fosse um pássaro E se acabou no chão feito um pacote flácido Agonizou no meio do passeio público Morreu na contramão atrapalhando o tráfego Amou daquela vez como se fosse o último Beijou sua mulher como se fosse a única E cada filho como se fosse o pródigo E atravessou a rua com seu passo bêbado Subiu a construção como se fosse sólido Ergueu no patamar quatro paredes mágicas Tijolo com tijolo num desenho lógico Seus olhos embotados de cimento e tráfego Sentou pra descansar como se fosse um príncipe Comeu feijão com arroz como se fosse o máximo Bebeu e soluçou como se fosse máquina Dançou e gargalhou como se fosse o próximo E tropeçou no céu como se ouvisse música E flutuou no ar como se fosse sábado E se acabou no chão feito um pacote tímido Agonizou no meio do passeio náufrago Morreu na contramão atrapalhando o público Amou daquela vez como se fosse máquina Beijou sua mulher como se fosse lógico Ergueu no patamar quatro paredes flácidas Sentou pra descansar como se fosse um pássaro E flutuou no ar como se fosse um príncipe E se acabou no chão feito um pacote bêbado Morreu na contra-mão atrapalhando o sábado                                                © Chico Buarque

Bouwwerk Hij vrijde die keer als was het de laatste keer Zoende zijn vrouw als was het de laatste En elk van zijn kinderen als wat het zijn enige Stak de straat over met zijn verlegen pas Klom op het bouwwerk als was hij een machien Metste op de overloop vier stevige muren Steen op steen in een magische tekening Zijn ogen wazig door cement en tranen Zette zich te rusten als was het zaterdag At zijn rijst met bonen als was hij een prins Dronk en snikte als was hij een drenkeling Danste en lachte als hoorde hij muziek Struikelde in het zwerk als was hij beschonken En zweefde door de lucht als was hij een vogel En stuikte op de grond als een slappe bundel Lag te zieltogen op de openbare weg En stierf tegenrichting het verkeer blokkerend Hij vrijde die keer als was hij de laatste Zoende zijn vrouw als was zij de enige En elk van zijn kinderen als was het de verloren zoon Stak de straat over met zijn beschonken pas Klom op het bouwwerk als was het stevig Metste op de overloop vier magische muren Steen op steen in een logische tekening Zijn ogen wazig door cement en verkeer Zette zich te rusten als was hij een prins At zijn rijst met bonen als was hij de max Dronk en snikte als was hij een machien Danste en lachte als was hij de volgende Struikelde in het zwerk als hoorde hij muziek En zweefde door de lucht als was het zaterdag En stuikte op de grond als een verlegen bundel Lag te zieltogen op de ondergelopen weg En stierf tegenrichting het publiek blokkerend Hij vrijde die keer als was hij een machien Zoende zijn vrouw als was het logisch Metste op de overloop vier slappe muren Zette zich te rusten als was hij een vogel En zweefde door de lucht als was hij een prins En stuikte op de grond als een beschonken bundel En stierf tegenrichting de zaterdag blokkerend                     © Chico Buarque - eigen vertaling