CRISTINA BRANCO ZINGT SLAUERHOFF
CRISTINA BRANCO CANTA SLAUERHOFF
Het album werd reeds in 1999 opgenomen, maar is zo tijdloos
mooi dat ik er hier graag nog eens op terugkom.
Jan Jacob Slauerhoff was een Nederlandse dichter-schrijver
(1898-1936), die als student medicijnen reeds een zeereis onderneemt en door de
stad Porto zeer gefascineerd raakt. De zee is zijn leven en als scheepsarts
trekt hij de wereld rond. In Macao maakt het standbeeld van Luís de Camões
dermate grote indruk dat Goa en de mytische Portugese dichter de basis vormen
voor zijn eerste roman ‘Verboden Rijk’. Hij komt diverse keren in Portugal, waar hij zijn hart verliest in Lissabon. Slauerhoff heeft echter een zwakke gezondheid en moet behoorlijk wat tegenslagen verwerken in zijn leven. Hij ziet hierin dan ook grote gelijkenissen met het werk van Camões en hij wordt meer en meer beïnvloed door de Portugese cultuur. Hij vertaalt werk van Eça de Queiroz en het fatalisme en de nostalgie van de fado nestelen zich geleidelijk aan in zijn werk. Gedichten met titels als ‘Vida Triste’, ‘Fado’ en ‘Saudade’ bewijzen zijn innige verbondenheid met de Portugese ziel.
Het was dan ook geen toeval dat José Melo, voorzitter van de ‘Círculo de Cultura Portuguesa na Holanda’, Cristina Branco uitnodigde om het werk van Slauerhoff uit te voeren. Haar vaste begeleider Custódio Castelo (waarmee ze ook een tijdje getrouwd was) zorgde voor de muzikale leiding en de in Nederland wonende dichteres Mila Vidal Paletti stond in voor de vertalingen. Het is een schitterende cd geworden, zo intens, zo mooi, waarop Cristina de sterren van hemel zingt...
(bron/fonte : youtube.com/watch?v=WaCAR6juSq4)
O álbum foi gravado em 1999, mas
é tão eternamente belo que queria voltar a tratar disso.
Slauerhoff/Camões in/em Goa (1926) |
Volta várias vezes em Portugal e apaixona-se por Lisboa. Slauerhoff no entanto, tem uma saúde fraca e durante a vida sofre um monte de contratempos. Vê semelhanças importantes com a obra de Camões e está cada vez mais influenciado pela cultura Portuguesa. Traduz obra de Eça de Queiroz e o fatalismo e a nostalgia do fado instalam-se gradualmente na sua obra. Poemas intitulados ‘Triste Vida’, ‘Fado’ ou ‘Saudade’ confirmam a sua intimidade com a alma Portuguesa.
Não foi por acaso que José Melo, presidente do ‘Círculo de Cultura Portuguesa na Holanda’, convidou Cristina Branco para interpretar a obra de Slauerhoff. Custódio Castelo, seu acompanhante regular (com quem foi casada durante algum tempo), ocupou-se da direcção musical e a poeta Mila Vidal Paletti, que viva na Holanda foi responsável pelas traduções. É um CD maravilhoso, tão intenso, tão bonito, no qual Cristina canta como os anjos...
OS SOLITÁRIOS
Na fria planície me quedo em silêncio;
Um sol mortiço vai descendo a ocidente.
Pálida, a lua assoma ao firmamento.
Em fumos se expande a terra orvalhada.
Nos campos hirtos, sob o Verão quente
E fugaz, esconde-se o gelo eterno:
É o Inverno numa farsa de Verão.
Ainda se ouvem os chocalhos tilintar,
Ainda se avista o trilho irregular,
A carroça, essa, deixou de se ver.
Sim, tudo passa, desaparece...
E, embora inspire ternura,
O pouco que ficou
Não chega para viver.
© Mila Vidal Paletti
|
DE
EENZAMEN
Stil
sta ik in de steppe,
De
doffe zon gaat onder,
De
schrale maan verschijnt.
Het
gras dampt, klam en vochtig,
De
grond blijft stijf bevroren
In
heete korte zomer:
t
Blijft winter in de zomer.
De
klokjes zijn nog hoorbaar,
Het
rulle spoor nog zichtbaar,
De
kar is al verdwenen.
Ja,
alles gaat, verdwenen...
Wat
over is gebleven
Is
lief maar onvoldoende
Om
op te leven.
© J.J. Slauerhoff
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten