LETTERS IN STEEN EN PORTUGAL

WELKOM - SEJA BEM-VINDO

Van Jeroen Boudens leerde ik letters in steen verwerken. Muziek bracht mij naar Portugal waar ik verliefd werd op het land, zijn inwoners en fado. Van deze passies heb ik een cocktail gemaakt, met behoorlijk wat muziek toegevoegd. Welkom op deze blog waar je hopelijk ook jouw ding vindt. Het letterkappen is echter al een tijdje beperkt door een hardnekkige tendinitis...

Jeroen Boudens ensinou-me a escultura das letras em pedra. A música trouxe me a Portugal onde apaixonei-me pelo paÍs, pelos habitantes e pelo fado. Destas paixões fiz um cocktail, colocando bastante música. Seja bem-vindo neste blog e espero que vá gostar. No entant, há algum tempo a esculptura de letras tem sido limitada por uma tendinite teimosa.... (Sou belga, então peço desculpa por erros de tradução)

11 jan 2013


CRISTINA BRANCO ZINGT SLAUERHOFF
CRISTINA BRANCO CANTA SLAUERHOFF 

Het album werd reeds in 1999 opgenomen, maar is zo tijdloos mooi dat ik er hier graag nog eens op terugkom.
Jan Jacob Slauerhoff was een Nederlandse dichter-schrijver (1898-1936), die als student medicijnen reeds een zeereis onderneemt en door de stad Porto zeer gefascineerd raakt. De zee is zijn leven en als scheepsarts trekt hij de wereld rond. In Macao maakt het standbeeld van Luís de Camões dermate grote indruk dat Goa en de mytische Portugese dichter de basis vormen voor zijn eerste roman ‘Verboden Rijk’.
Hij komt diverse keren in Portugal, waar hij zijn hart verliest in Lissabon. Slauerhoff heeft echter een zwakke gezondheid en moet behoorlijk wat tegenslagen verwerken in zijn leven. Hij ziet hierin dan ook grote gelijkenissen met het werk van Camões en hij wordt meer en meer beïnvloed door de Portugese cultuur. Hij vertaalt werk van Eça de Queiroz en het fatalisme en de nostalgie van de fado nestelen zich geleidelijk aan in zijn werk. Gedichten met titels als ‘Vida Triste’, ‘Fado’ en ‘Saudade’ bewijzen zijn innige verbondenheid met de Portugese ziel.
Het was dan ook geen toeval dat José Melo, voorzitter van de ‘Círculo de Cultura Portuguesa na Holanda’, Cristina Branco uitnodigde om het werk van Slauerhoff uit te voeren. Haar vaste begeleider Custódio Castelo (waarmee ze ook een tijdje getrouwd was) zorgde voor de muzikale leiding en de in Nederland wonende dichteres Mila Vidal Paletti stond in voor de vertalingen. Het is een schitterende cd geworden, zo intens, zo mooi, waarop Cristina de sterren van hemel zingt...
(bron/fonte : youtube.com/watch?v=WaCAR6juSq4)
O álbum foi gravado em 1999, mas é tão eternamente belo que queria voltar a tratar disso.

Slauerhoff/Camões in/em Goa (1926)
Jan Jacob Slauerhoff era um poeta e escritor holandês (1898-1936), que, ainda estudante de medicina, fez uma viagem marítima e ficou fascinado com a cidade do Porto. O mar é a sua vida e como médico de bordo viaja pelo mundo inteiro. Macau e a estátua de Luís de Camões causam-lhe maior impressão, de tal maneira que Goa e o poeta Português mítico formam a base para seu primeiro romance ‘Verboden Rijk’.
Volta várias vezes em Portugal e apaixona-se por Lisboa. Slauerhoff no entanto, tem uma saúde fraca e durante a vida sofre um monte de contratempos. Vê semelhanças importantes com a obra de Camões e está cada vez mais influenciado pela cultura Portuguesa. Traduz obra de Eça de Queiroz e o fatalismo e a nostalgia do fado instalam-se gradualmente na sua obra. Poemas intitulados ‘Triste Vida’, ‘Fado’ ou ‘Saudade’ confirmam a sua intimidade com a alma Portuguesa.
Não foi por acaso que José Melo, presidente do ‘Círculo de Cultura Portuguesa na Holanda’, convidou Cristina Branco para interpretar a obra de Slauerhoff. Custódio Castelo, seu acompanhante regular (com quem foi casada durante algum tempo), ocupou-se da direcção musical e a poeta Mila Vidal Paletti, que viva na Holanda foi responsável pelas traduções. É um CD maravilhoso, tão intenso, tão bonito, no qual Cristina canta como os anjos...


OS SOLITÁRIOS
Na fria planície me quedo em silêncio;
Um sol mortiço vai descendo a ocidente.
Pálida, a lua assoma ao firmamento.

Em fumos se expande a terra orvalhada.
Nos campos hirtos, sob o Verão quente
E fugaz, esconde-se o gelo eterno:
É o Inverno numa farsa de Verão.

Ainda se ouvem os chocalhos tilintar,
Ainda se avista o trilho irregular,
A carroça, essa, deixou de se ver.

Sim, tudo passa, desaparece...
E, embora inspire ternura,
O pouco que ficou
Não chega para viver.
                                         © Mila Vidal Paletti

DE EENZAMEN
Stil sta ik in de steppe,
De doffe zon gaat onder,
De schrale maan verschijnt.

Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In heete korte zomer:
t Blijft winter in de zomer.

De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar,
De kar is al verdwenen.

Ja, alles gaat, verdwenen...
Wat over is gebleven
Is lief maar onvoldoende
Om op te leven.
                                © J.J. Slauerhoff

Geen opmerkingen:

Een reactie posten