ARCHITECTUURPRIJS - PRÉMIO DE ARQUITETURA
Eduardo Souto de Moura
 
De jury van de Pritzker Prize heeft de editie 2011 toegekend aan de Portugese architect Eduardo Souto de Moura (°1952), één van de belangrijkste exponenten van ‘School van Porto’. De Pritzker Prize wordt algemeen beschouwd als de Nobelprijs van de wereldarchitectuur.
“De afgelopen drie decennia heeft Souto de Moura een oeuvre opgebouwd dat bij onze tijd past, maar waarin ook de echo van architectonische tradities weerklinkt. Zijn gebouwen hebben de unieke eigenschap om ogenschijnlijk conflicterende kenmerken uit te dragen, zoals kracht en bescheidenheid, bravoure en subtiliteit, gezag en intimiteit.” schrijft Thomas J. Pritzker in het rapport van de jury, dat speciaal het stadion in Braga vermeldt, opgetrokken in een oude steengroeve ter gelegenheid van Euro 2004 (Europees voetbalkampioenschap).
Andere werken van de architect : het ‘Museu Casa das Histórias Paula Rego’ in Cascais, het ‘Casa das Artes’ en  metrostation Trindade in Porto, het ‘Centro de Arte Contemporânea’ in Bragança, ‘Hotel do Bom Sucesso’ in Óbidos, de stadsmarkt in Braga, het portugees paviljoen van de ‘Biennalie di Venezia’ (Italië) en het ‘Hotel Salzburg’ (Oostenrijk).
In België ontwierp hij het crematorium van Kortrijk (nog uit te voeren).
De uitreiking zal in Juni plaats vinden in Washington DC, waar Eduardo Souto de Moura de prijs zal ontvangen uit de handen van president Barack Obama.

Stadion Braga - Estádio em Braga  -  Ander werk - Outras Obras

O júri do prémio Pritzker atribuiu o prémio da edição 2011 ao arquiteto português Eduardo Souto de Moura (°1952), um dos expoentes mais importantes da Escola do Porto. O prémio Pritzker é considerado o ‘Nobel’ da arquitetura mundial.

«Durante as últimas três décadas, Eduardo Souto Moura produziu um corpo de trabalho que é do nosso tempo mas que também tem ecos da arquitetura tradicional. Os seus edifícios apresentam uma capacidade única de conciliar características opostas, como o poder e a modéstia, a coragem e a subtileza», escreveu Thomas J. Pritzker no comunicado do júri, que deu destaque a obra do Estádio Municipal de Braga, construído numa antiga pedreira, por ocasião do Euro 2004 (Campeonato da Europa de Futebol).
Outras obras do arquiteto: a Museu Casa das Histórias Paula Rego em Cascais, a Casa das Artes e a Estação de Metro da Trindade no Porto, o Centro de Arte Contemporânea em Bragança, o Hotel do Bom Sucesso em Óbido, o Mercado da Cidade em Braga, a Pavilhão de Portugal da Biennalie di Venezia (Itália) e o Hotel Salzburg (Áustria).
Na Bélgica projetou o crematório da cidade de Kortrijk (ainda a construir).
A cerimônia de entrega do prémio será no mês de Junho em Washington DC, onde Eduardo Souto de Moura receberá o prémio das mãos do presidente Barack Obama.

CUCA ROSETA  - Debuutalbum - Álbum de estreia
Cuca Roseta was reeds te zien in de film “Fados” van Carlos Saura en het was dan ook wachten op haar eerste cd. Ze nam er echter haar tijd voor en besloot om samen te werken met de argentijnse componist-producer Gustavo Santaolalla, die reeds twee Oscars won voor beste filmmuziek (Babel en Brokeback Mountain). Haar debuutalbum verscheen deze week en hier vind je een voorsmaakje van het onmiskenbaar talent van Cuca Roseta.

                                           (bron : youtube.com/watch?v=tfxlf__5Q3E&feature=player_embedded#at=58)

Cuca Roseta já apareceu no filme "Fados"de Carlos Saura, e depois esperou-se o primeiro CD dela. No entanto, ela levou o seu tempo e decidiu colaborar com o compositor/produtor argentino Gustavo Santaolalla,  que já ganhou dois Óscares para Melhor Banda Sonora (Babel e O Segredo de Brokeback Mountain). O álbum de estreia foi lançado esta semana. Aqui há uma prévia do talento inquestionável de Cuca Roseta.

TAKE US  TO BRUGES

Sommige mensen praten erover, anderen doen het. Susana Pedro uit Odivelas wil haar leven totaal omgooien en droomt ervan aan het Europacollege in Brugge te gaan studeren. Maar koken kost geld en om dit te financieren veilt ze haar hele hebben en houden op internet.

http://www.takeustobruges.blogs.sapo.pt/

Alguns falam sobre isso, outros fazem-no. Susana Pedro de Odivelas quer mudar de vida e tem o sonho de ir estudar  no Colégio Europeu em Bruges. Mas os sonhos têm preço e para financiar está a leiloar tudo que tem na Internet.

CARPE DIEM: Pluk de Dag – Colha o Dia

21 maart, schitterend weer op de eerste lentedag, reden te meer om niet te vergeten : carpe diem, geniet van vandaag. Een plezier om zoiets uit te kappen.

Rodrigo Leão componeerde een Carpe Diem voor zijn debuut album "Ave mundi luminar" (1993) en hernam het live op het album "Pasión" (2003). Deze componist van ‘klassiek-hedendaags’ was vorige zomer te gast op Klinkers in Brugge. Hij was in 1982 medestichter van Madredeus en werd ook in die hoedanigheid aangekondigd, wat een ware ontgoocheling betekende voor een aantal toeschouwers, die blijkbaar niet wisten dat hij de groep in 1994 verliet om zich toe te leggen op een solo-carrière met totaal ander werk. Zijn laatste album, 'A Mãe' (letterlijk: 'De moeder') stond in Portugal vijf weken op één en werd inmiddels met platina bekroond. Geniet toch maar van deze Carpe Diem. De stem is van Ângela Silva.

  

21 de Março, tempo lindo no primeiro dia da primavera, mais um motivo para lembrar: carpe diem, aproveite o dia. É um prazer esculpir uma pedra assim.

Rodrigo Leão compôs uma «Carpe Diem» para seu primeiro álbum «Ave Mundi Luminar», em 1993, e gravou-a ao vivo no álbum «Pasión» em 2003. Este compositor de «clássicas-modernas» actuou no festival Klinkers em Bruges, no verão do ano passado. Foi em 1982 co-fundador do Madredeus e assim foi anunciado, o que significou uma verdadeira decepção para um número de espectadores, que aparentemente não sabia que ele deixou o grupo em 1994, para se concentrar numa carreira solo, com música totalmente diferente. Seu último álbum, «A Mãe» passou cinco semanas no número um em Portugal e chegou a platina. Então, desfrutem desta «Carpe Diem» com a voz de Ângela Silva.

FADO, TANGO EN CHANSON – FADO, TANGO E CHANSON

Nieuwe CD van Cristina Branco pas verschenen : "Não há só Tangos em Paris".

Op haar site staat het volgende ( www.cristinabranco.com ) :

“Voor de opvolger van ‘Kronos’  uit 2009, wilde Cristina Branco een album van herinneringen, reizen of gewoon flitsen van haar leven. Zij dacht aan de driehoek Buenos Aires-Parijs-Lissabon en vertrok voor dit nieuw project. In het begeleidend boekje van ‘Não há só Tangos em Paris’ licht Cristina Branco de verschillende gezichten van de nieuwe plaat toe. In die context verwijst ze naar Amália, Jacques Brel en Baudelaire,  naar bolero en milonga, contrabas, bandoneon, piano en, uiteraard, de Portugese gitaar.”

Cristina Branco is nooit binnen de grenzen van de traditionele fado gebleven en is constant op zoek naar nieuwe horizonten. Dit album is het resultaat van nog zo’n succesvolle zoektocht.

Cristina Branco - Não há só Tangos em Paris   (bron/fonte : youtube.com/watch?v=gPZYcLcshGk)

Saiu o novo álbum de Cristina Branco «Não há só Tangos em Paris».

No site dela (www.cristinabranco.com ) lê-se o seguinte :

“Para sucessor de «Kronos», de 2009, Cristina Branco quis um disco de memórias, viagens ou simplesmente flashes da sua vida. Pensou no triângulo Buenos Aires-Paris-Lisboa e partiu para o seu novo trabalho. No booklet que abre a edição de «Não há só Tangos em Paris», Cristina Branco aborda as diferentes faces do novo disco. Convoca para o mesmo texto referências a Amália, Jacques Brel e Baudelaire, a boleros e milongas, ao contrabaixo, ao bandoneon, ao piano e, claro está, à guitarra portuguesa.”
Cristina Branco nunca ficou dentre dos limites do fado tradicional e constantemente está à procura de novos horizontes. Este álbum é o resultado de mais uma jornada de sucesso.

LIKE A ROLLING STONE

FADO JAZZ & ROCK-‘N-ROLL

De vorm van de steen vroeg er eigenlijk naar.

Uiteraard brengt dit mij, via Bob Dylan, bij de Rolling Stones.

Ook vandaag is er nog die eeuwige keuze :  Beatles of Stones? Ik vond het altijd al een onmogelijke dilemna.

In tegenstelling tot hun collega’s, traden de Beatles nooit op in Portugal. Paul Mc Cartney was wel een uitgesproken liefhebber van de Algarve, waar hij trouwens het onsterfelijke “Yesterday” schreef.

De Stones kwamen echter tot bij de fado. In 2006 werd fadista Ana Moura door Tim Ries, sinds 1999 vaste saxofonist bij de Stones, uitgenodigd als gast-zangeres in het kader van zijn “Rolling Stones Project” (jazz-rock). Zij is hiermee in goed gezelschap want o.a. Sheryl Crow en Norah Jones waren ook in het project te gast. Toen de Rolling Stones in 2007 in Lissabon optraden, bracht Ana Moura samen met Mick Jagger “No expectations”, voor een uitverkocht Alvalade stadion.

Tim Ries & Ana Moura (bron:www.youtube.com/watch?v=qCIOL5-h4fw)

Rolling Stones & Ana Moura (bron:www.youtube.com/watch?v=8wd3DaljPXk)

A forma da pedra foi tão convidativa.

Claro que isso faz-me pensar, através de Bob Dylan, nos Rolling Stones.

Ainda hoje existe a eterna escolha: Beatles ou Stones? Eu sempre pensei que era um dilema impossível.

Ao contrário de seus colegas, os Beatles nunca actuaram em Portugal. Paul McCartney foi um apaixonado pelo Algarve, onde aliás compôs a canção imortal «Yesterday».

Os Stones, no entanto, chegaram ao fado. Em 2006, a fadista Ana Moura foi convidado por Tim Ries, saxofonista residente dos Stones desde 1999, para participar do  «Rolling Stones Project» (jazz-rock). Está em boa companhia, sabendo que também  Sheryl Crow e Norah Jones foram convidadas para o projeto. Em 2007, quando os Rolling Stones actuaram em Lisboa, Ana Moura cantou junto com Mick Jagger «No Expectations», num estádio de Alvalade esgotado.

DE VLAAMSE EILANDEN –  AS ILHAS FLAMENGAS
In 2007 schreef  ik voor de vereniging Vlaanderen-Lusitânia een brochure ‘Portugal in Brugge’, waarin ik op zoek ging naar sporen van en links met Portugal in Brugge.  Recent zag ik een audio-visuele voorstelling over de Azoren en dit bracht me op het idee om af en toe hier een stukje uit de brochure te presenteren.  

Em 2007 escrevi para a associação Vlaanderen-Lusitânia uma brochura ‘Portugal em Bruges’, na qual fui à procura de vestígios concretos e coisas relacionadas à presença portuguesa em Bruges. Recentamente vi uma apresentação audiovisual sobre os Açores e assim tive a ideia de apresentar uma parte da brochura de vez em quando.

 

Toen de Portugezen in 15de eeuw de ene na de andere kolonie ontdekten, was er na verloop van tijd onvoldoende volk ter beschikking om de veroverde gebieden ook werkelijk te bezetten. Dus ging men op zoek naar 'partners. In 1450 verkreeg Jacques van Brugge (Jácome de Bruges) van de Portugese koning de toelating om het eiland Terceira (de Azoren bestaan uit 9 eilanden) te gaan ontwikkelen. Hij was in Lissabon reeds gehuwd met Sancha Rodrigues, maar liet uit Brugge volk overbrengen. Ook Isabel van Portugal werd hierbij betrokken. Toen een Portugese kloosterling in Brugge aan Joost de Hurtere vertelde dat er op de Azoren zilver en tin te vinden was, sprak deze zijn relaties aan. Zijn vader werkte immers voor Adolf van Cleef, gehuwd met Beatrijs, nicht van Isabel (zie Hof van Ravenstein). In 1468 vertrok hij met 15 man om, in opdracht van Dom Fernando, 'kapitein-donataris' te worden op het eiland Faial. Toen een jaar later nog niets gevonden was, dreigden zijn kompanen hem te vermoorden en hij vluchtte naar Lissabon. Daar werd hij door Fernando goed ontvangen en deze liet hem zelfs huwen met een edeldame uit zijn gevolg (Brites de Macedo). Hij keerde terug, aan het hoofd van Portugese legertje en herstelde de orde. Zijn naam was ondertussen Jos Dutra en de hoofdstad Horta zou naar hem genoemd zijn. Enige tijd later kreeg hij ook het eiland Pico onder zijn gezag. Op uitnodiging van Jos Dutra kwam hier ook Willem van der Haeghen terecht, die later als Guilherme de Silveira het eiland São Jorge zou bezetten. De lekkere São Jorge-kaas wordt tot op vandaag nog  volgens oeroud Vlaams recept geproduceerd en is in feite een levend aandenken aan de Vlaamse aanwezigheid op de Azoren. Oorspronkelijk  waren de Bruggelingen dus op zoek naar edelmetaal, en ook suikerriet werd aangeplant, zoals op Madeira met succes was voorgedaan. Men vond er echter niet wat men zocht en ook het suikerriet gedijde er niet. Toch bleven er Vlamingen toekomen, in zoverre  dat op de wereldbol van Martin Behaim (1492) de Azoren vermeld staan als "Ilhas Flamengas" (Vlaamse eilanden) . Wat kwamen die er dan zoeken ? De reden was eenvoudig :ze vonden er een overvloed aan korstmos en wede. Deze plantjes vormden de basis voor kleurstoffen waarmee het laken werd geverfd. Het indigo blauw van de wede was in die tijd een teken van rijkdom en paars/wijnrood van het korstmos werd gebruikt voor koningsmantels. De techniek om het korstmos (urzela) met water te mengen en er daarna urine aan toe te voegen, bleef jarenlang een goedbewaard geheim van de Brugse wevers. Tot slot nog een toch wel apart verhaal, dat van Ferdinand van Olmen (Fernão d'Ulmo). Toen de Portugese koning besloot om een nieuwe, westelijke, zeevaartroute naar India te zoeken, werd beroep gedaan op deze Bruggeling en hij vertrok vanop Terceira met 2 karvelen. Let wel : we schrijven 1487, vijf jaar voordat Colombus in opdracht van Spanje zou vertrekken !  Helaas, Ferdinand kreeg de natuurelementen tegen en de passaatwinden brachten hem helemaal uit koers, noordwaarts. Waarschijnlijk is het konvooi met man en muis vergaan. Maar, met wat geluk had een Bruggeling Amerika ontdekt en had Ferdinand de eer gekregen die later aan  Colombus zou toe komen.

No século XV, porque os portugueses descobriram, em curto espaço de tempo, uma colónia após a outra, houve falta de pessoas para ocupar os territórios conquistados. Então andou-se à procura de "parceiros". Em 1450, Jacques (Jácome) de Bruges, que já tinha sido casado em Lisboa com Sancha Rodrigues, foi admitido pelo rei português para ir desenvolver a ilha Terceira (os Açores têm 9 ilhas). Este mandou enviar concidadãos de Bruges. Isabel de Portugal também foi implicada. Em Bruges, um religioso português explicou ao Joost de Hurtere que, nos Açores, havia prata e estanho e Joost fez uso das suas relações; a saber que o seu pai trabalhava para Adolf Van Cleef, marido de Beatriz, sobrinha de Isabel (ver "Solar Ravenstein"). Em 1468, partiu com 15 homens para se tornar, por ordem de Dom Fernando, "capitão-donatário" na ilha Faial. Após um ano não tinham encontrado nada pelo que os seus companheiros ameaçaram assassiná-lo. Joost fugiu para Lisboa e foi bem recebido por Dom Fernando, que até o deixou casar-se com uma senhora da corte (Brites de Macedo). Voltou aos Açores à cabeça dum pequeno exército português onde restabeleceu a ordem. Entretanto, tinha alterado o seu nome para Jos Dutra e diz-se que o nome da capital Horta é derivado do deste nome. Mais tarde também obteve a autoridade sobre a  ilha Pico. A convite de Jos Dutra, chegou também Willem van der Haeghen, cujo nome foi aportuguesado para Guilherme o Silveira, que ocuparia mais tarde a ilha São Jorge. Hoje em dia o queijo excelente São Jorge continua a ser produzido segundo uma receita flamenga antiquíssima e de facto é uma lembrança viva da presença flamenga nos Açores. Então, no início os brugenses tinham ido à procura de metais preciosos. Também plantaram cana-de-açúcar, sabendo que na Madeira era um sucesso. Mas nem encontraram o que procuraram nem as plantações de cana-de-açúcar foram bem sucedidas. No entanto, chegaram cada vez mais flamengos, chegando-se ao ponto de indicá-los, no globo de Martin Behaim (1492) como "Ilhas flamengas". Então, o que é que procuravam? A razão é simples : a urzela (um líquen) e o pastel-dos-tintureiros tinham lá sido encontrados em abundância. Estas plantas eram materiais básicas para os corantes com os quais o pano flamengo era tingido. O azul índigo do pastel-dos-tintureiros tornou-se na altura sinal de riqueza e o violeta/púrpura da urzela era utilizado para os mantos reais. A técnica de misturar a urzela com água, após ter sido imergida em urina, foi durante muitos anos um secreto bem guardado dos tecelões brugenses. Para terminar mais uma história especial, a de Ferdinand Van Olmen (Fernão d' Ulmo) : quando o rei português decidiu procurar um novo itinerário marítimo pelo oeste, para encontrar a Índia, fez apelo a este brugense que  partiu de Terceira com 2 caravelas. Atenção: foi no ano 1487, cinco anos antes da partida de Colombo por ordem da Espanha! Infelizmente, Fernão foi sinistrado pelos elementos da natureza e os ventos comerciais desnortiaram-no totalmente. Provavelmente os barcos naufragaram, mas com um pouco de sorte, teria sido um 'brugense' a encontrar a América e ter-lhe-iam sido rendidas as honras, que finalmente couberam a Cristovão Colombo.

JONG TALENT - JOVEM TALENTO
Met de cd “Dá” bevestigt de jonge artieste Márcia al het goede dat haar debuut EP van 2009 beloofde. Poëtische muziek met prachtige arrangementen, uniek, zacht en fris. Op haar 13de componeert en zingt ze reeds met gitaar. Ze studeerde schilderkunst aan de Faculteit Schone kunsten in Lissabon, maar muziek bleef altijd haar passie. Ze deed routine op bij Real Combo Lisbonense en besloot in 2010 haar eerste full-cd op te nemen. Intimistische nummers wisselen af met arrangementen die richting pop gaan. Márcia wordt in Portugal als één van de openbaringen van 2010 beschouwd.

Márcia - Para quem quer
bron:www.youtube.com/watch?v=tliyGpuzWo8&feature=related)

No novo álbum “Dá” a jovem artista Márcia confirma o EP de estreia de 2009. Música poética com arranjos magníficos, única, suave e fresca. Márcia toca desde os 13, compõe com a guitarra e a voz. Estudou Pintura na Faculdade de Belas-Artes de Lisboa, mas a música sempre ficou a paixão dela. Ganhou rodagem com o Real Combo Lisbonense e em 2010 decidiu gravar o primeiro full-álbum. Canções intimistas se alternam com canções mais pop. Em Portugal Márcia é considerada uma das revelações nacionais de 2010.