MIGUEL
GAMEIRO: É PRECISO SEGUIR EM FRENTE
De
miserie ten
gevolge
van het Corona
virus
heeft
zo
ook
zijn
voordelen:
ze heeft opnieuw inspiratie gegeven voor een muzikaal pareltje.
Over
Miguel Gameiro had ik het hier vroeger al, in verband met zijn
project ‘Maria’, een
hommage aan de Portugese vrouw.
A
miséria provocada pelo Corona
vírus também tem vantagens: forneceu inspiração para outra jóia
musical. Já falei aqui sobre Miguel Gameiro em relação ao seu
projeto 'Maria', uma homenagem à mulher portuguesa.
Gameiro
bracht zopas een
nieuwe song
uit,
É
Preciso,
en
de zanger licht
toe: "In
dit 'nieuwe' dagdagelijkse
waarin we op vandaag
leven, zijn de afstanden toegenomen. Zij
die zich al eenzaam voelden, zijn dat vandaag nog meer. Deze afstand
bracht
ook
heimwee met
zich mee.
'We
moeten’ (É
Preciso)
deze afstand inkorten,
met
behulp van
muziek, door reflectie en de belofte dat, eens
alles achter
de rug,
de eerste knuffel onvergetelijk zal zijn ”.
Gameiro
vem de lançar uma nova
canção, É
Preciso,
e
o
cantor explica:
“Neste
‘novo’ quotidiano em que hoje vivemos, as distâncias aumentaram.
Os que já se sentiam sós, hoje estão ainda mais. Esta distância
trouxe consigo a saudade. ‘É Preciso’ encurtar esta distância,
através da música, através da reflexão, e da promessa que quando
tudo passar, o primeiro abraço será inesquecível”.
É
PRECISO
É
preciso
Parar
nem que seja um segundo
O
que é feito do mundo
E
onde chegámos agora
É
preciso
Escutar
quem nos fala por dentro
É
agora o momento
Parar
por dentro en por fora
É
preciso
Sarar
as feridas abertas
Dizer
as palavras certas
Acalmar
um coração
É
preciso
Dar
o melhor que nós temos
Todo
o amor é de menos
É
preciso
levantar do chão
É
preciso
Abrir
os braços em par
Voltar
de novo a abraçar
E
sentir
o calor
É
preciso
Dar
esse beijo imperfeito
Que
ferve cá dentro do peito
Nós
somos feitos de amor
É
preciso
Seguir
que o caminho é em frente
Fugir
não é coisa da gente
É
preciso
estender a mão
É
preciso
Dar
o melhor que nós temos
Todo
o amor é de menos
É
preciso
levantar do chão
|
WE
MOETEN
We
moeten
Even
stoppen
al is het maar een seconde
Wat
is er van de wereld geworden
En
waar zijn we nu beland
We
moeten
Luisteren
naar die
stem vanbinnen
Dit
is het moment
Om
innerlijk en uiterlijk halt te houden
We
moeten
De
open wonden helen
De
juiste woorden gebruiken
Een
hart tot rust brengen
We
moeten
Het
beste geven van onszelf
Alle
liefde is nog niet genoeg
We
moeten
recht
krabbelen
We
moeten
Beide
armen openen
Opnieuw
gaan omhelzen
En
de warmte voelen
We
moeten
Die
onvoltooide kus geven
Die
hier vanbinnen laait
Wij
zijn gemaakt van liefde
We
moeten
De
weg vooruit volgen
Vluchten
is niets voor ons
We
moeten de hand reiken
We
moeten
Het
beste geven van onszelf
Alle
liefde is nog niet genoeg
We
moeten
recht
krabbelen
©
Tekst: Miguel
Gameiro
- eigen vertaling
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten