DONNA MARIA TERUG MET NIEUWE PLAAT

OS DONNA MARIA REGRESSAM AOS DISCOS

Plasticidades is de langverwachte terugkeer op plaat van Donna Maria en het vierde album van het project dat bekend staat om zijn sterke sound-identiteit. De band werd in 2003 opgericht door Miguel Majer en had als opzet het verkennen van de 'portugalidade'. Majer stond in voor een groot deel van de teksten en muziek, maar eveneens voor de muziekproductie en arrangementen. Met zangeres Marisa LIz (die later de groep zou verlaten om op te duiken bij Amor Electro) nam hij het debuutalbum Tudo É Para Sempre op. Het tweede album, Música Para Ser Humano, kwam uit in 2007 met gastartiesten als Rui Veloso, Luís Represas, Rão Kyao, Raquel Tavares of Júlio Pereira.

Plasticidades é o muito aguardado regresso aos discos dos Donna Maria e o quarto registo do projeto, reconhecido pela sua forte identidade sonora. A banda foi fundada por Miguel Majer em 2003, e tinha como pressuposto a exploração da portugalidade. Majer era responsável para grande parte das letras e músicas, assim como, a produção musical e arranjos. Com a vocalista Marisa Liz (que mais tarde deixará o grupo e aparecerá nos Amor Electro) gravou o álbum de estreia Tudo É Para Sempre. O segundo álbum, Música Para Ser Humano, saiu em 2007 e conta com as participações de nomes como Rui Veloso, Luís Represas, Rão Kyao, Raquel Tavares ou Júlio Pereira.

Inês Vaz, accordeoniste en pianiste, is sinds 2006 een uithangbord van Donna Maria. Zij nam ook een deel van de productie van het derde album Três (2014) voor haar rekening, met de nieuwe zangeres Patrícia Roque, en sinds het laatste album ook het co-auteurschap van verschillende nummers van het project. Plasticidades is zowel een terugblik op het verleden van de groep en stelt 'nieuwe vormen' voor om naar charismatische nummers uit haar discografie te kijken, maar de plaat is ook een link met de toekomst door nieuwe nummers die zonder twijfel wijzen op de continuïteit van Donna Maria, dat 15 jaar carrière viert.

Inês Vaz, acordeonista e pianista é desde 2006 uma marca indelével dos Donna Maria . Participou também na produção do terceiro disco Três (2014), com a nova vocalista Patrícia Roque , e assume desde o último álbum a coautoria de várias músicas do projeto. Plasticidades é simultaneamente um olhar sobre o passado da banda que propõe 'novas formas' de olhar temas carismáticos da sua discografia e um enlace com o futuro por meio de novas canções que apontam seguramente para a continuidade do percurso dos Donna Maria que celebram 15 anos de carreira.

In plaats van één vocalist, wordt elk nummer herwerkt met de stem van een gastartiest(e), in een balans tussen gevestigde namen en andere die bij het grote publiek nog niet zo bekend zijn. Joana Amendoeira, Ana Vieira, Patrícia Roque, Vitorino staan naast 'nieuwelingen' Camille, Brienne Keller, Daniela Maia, fadozangeressen Nadine en Filipa Tavares, evenals de Mexicaanse zangeres Jacqueline Fernandez. Ook opmerkelijk is het strijkkwartet onder leiding van violist António Barbosa en de gastrol voor de Braziliaanse pianist en producer Marcos Romera.

Ao invés de uma voz principal, cada tema é revisitado na voz de um(a) artista convidado(a), num equilíbrio entre intérpretes consagrados e outros ainda desconhecidos do grande público. Às vozes de Joana Amendoeira, Ana Vieira, Patrícia Roque, Vitorino juntam-se as 'novidades' Camille, Brienne Keller, Daniela Maia, as fadistas Nadine e Filipa Tavares, assim como a cantora mexicana, Jacqueline Fernandez. A destacar também, o quarteto de cordas dirigido pelo violinista António Barbosa assim como a participação do pianista e produtor brasileiro, Marcos Romera.

A ROSA E O ESPINHO O amor não acontece à tua porta nem a vida se importa é uma luz que não se corta Não tem mapa não é ferro nem é lata não separa nem se trata é hora que não se mata E não julgues que te curas pelas noites e aventuras é a rosa é o espinho e dorme sempre sozinho O amor nem a própria alma salva é luar é terra brava é o que não se adivinhava E passou quando mais ninguém o viu é o quente é o frio é copo nunca vazio O amor é um pequeno santuário que se encontra ao contrário não é longe nem lendário O amor é tão simples e complexo dá curvas é côncavo e convexo é um anjo não tem sexo E não penses que te molhas se passares onde ela mora ou que tens a perfeição se caires nesse chão E se as noites estão perdidas beijarás as tuas feridas porque o corpo tem memória o que foi a nossa história © Letra: Daniela Varela

DE ROOS EN DE DOORN Liefde komt niet zomaar langs trekt zich ook niks aan van het leven het is een licht dat niet uitdooft Ze heeft geen road map is geen ijzer maar ook geen blik verdeelt niet en is niet uit te leggen is een uur dat nooit om is En denk niet dat je jezelf geneest met nachtelijke avonturen zij is de roos, zij is de doorn en slaapt altijd alleen Liefde redt zelfs de ziel zelf niet zij is maanlicht, zij is de woestenij zij is niet te voorspellen En ze kwam langs terwijl niemand haar zag zij is warmte, zij is kou zij is het glas dat nooit leeg is Liefde is een klein heiligdom maar dan omgekeerd niet ver weg noch beroemd Liefde is zo simpel en zo complex trekt krom, is hol en is bol het is een engel, geslachtloos En denk niet dat je prijs hebt als je langs gaat waar ze woont of dat je perfect bent als je daar belandt En als de nachten voorbij zijn zal je jouw wonden likken omdat het lichaam zich herinnert wat onze story is geweest © Tekst: Daniela Varela - eigen vertaling