LETTERS IN STEEN EN PORTUGAL

WELKOM - SEJA BEM-VINDO

Van Jeroen Boudens leerde ik letters in steen verwerken. Muziek bracht mij naar Portugal waar ik verliefd werd op het land, zijn inwoners en fado. Van deze passies heb ik een cocktail gemaakt, met behoorlijk wat muziek toegevoegd. Welkom op deze blog waar je hopelijk ook jouw ding vindt. Het letterkappen is echter al een tijdje beperkt door een hardnekkige tendinitis...

Jeroen Boudens ensinou-me a escultura das letras em pedra. A música trouxe me a Portugal onde apaixonei-me pelo paÍs, pelos habitantes e pelo fado. Destas paixões fiz um cocktail, colocando bastante música. Seja bem-vindo neste blog e espero que vá gostar. No entant, há algum tempo a esculptura de letras tem sido limitada por uma tendinite teimosa.... (Sou belga, então peço desculpa por erros de tradução)

24 jun 2015

THÉ LAU OVERLEDEN
FALECEU THÉ LAU
Het lag eraan te komen en toch blijft het een mokerslag. Thé Lau heeft zijn finale strijd verloren en dit doet pijn.
Esperava-se mas mesmo assim é um golpe duro. Faleceu Thé Lau e isso dói.

Zo’n vijf jaar terug was hij op tournée met Maria de Fátima en belandde ook in Brugge met de voorstelling ‘Tussen Amstel, Schelde en Taag’, een zoektocht naar de gemeenschappelijke muzikale roots van beide artiesten.
Há uns cinco anos atrás, ele estava em turnê com Maria de Fátima e chegou tambem em Bruges com o show ‘Entre Amstel, Escalda e Tejo’, em busca das raízes musicais comuns de ambos os artistas.

Ze brachten er ook deze uitvoering van ‘La chanson des vieux amants’ van Jacques Brel en het bezorgt mij nog altijd kippevel. Thé Lau zingt de Nederlandse interpretatie van Herman Van Veen, terwijl Maria de Fátima de Portugese versie van Rosa Lobato Faria brengt (de twee versies-vertalingen verschillen behoorlijk van elkaar).
Apresentaram tambem esta versão de ‘La chanson des vieux Amants’ de Jacques Brel ainda me dá arrepios. Thé Lau canta a interpretação neerlandesa de Herman Van Veen, enquanto Maria de Fátima interpreta a versão portuguesa de Rosa Lobato Faria (as duas versões-tracuções são bastante diferentes).




Liefde van Later
Als liefde zoveel jaar kan duren,
dan moet 't echt wel liefde zijn.
Ondanks de vele kille uren,
de domme fouten en de pijn.
Heel deze kamer om ons heen,
waar ons bed steeds heeft gestaan,
draagt sporen van een fel verleden,
die wilde hartstocht lijkt nu heen,
die zoete razernij vergaan,
de wapens waar we toen mee streden.

Ik hou van jou,
met heel m'n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan tot aan het ochtendblauw
ik hou nog steeds van jou.

Jij kent nu al m'n slimme streken,
ik ken allang jouw heksenspel.
Ik hoef niet meer om jou te smeken,
jij kent m'n zwakke plaatsen wel.
Soms liet ik jou te lang alleen,
misschien was wat je deed verkeerd,
maar ik had ook wel eens vriendinnen.
We waren jong en niet van steen,
zo hebben we dan toch geleerd,
je kunt altijd opnieuw beginnen.

Ik hou van jou,
met heel m'n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan tot aan het ochtendblauw
ik hou nog steeds van jou.

We hebben zoveel jaar gestreden,
tegen elkaar en met elkaar.
Maar rustig leven en tevreden,
is voor de liefde een gevaar.
Jij huilt allang niet meer zo snel,
ik laat me niet zo vlug meer gaan,
we houden onze woorden binnen.
Maar al beheersen we 't spel,
een ding blijft toch altijd bestaan,
de zoete oorlog van 't minnen.

Ik hou van jou,
met heel m'n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan tot aan het ochtendblauw
ik hou nog steeds van jou.
Voorgoed van jou...        (© Herman Van Veen)

Os Velhos Amantes
Amor que grita, amor que cala
Amor que ri, amor que chora
Mil vezes eu peguei na mala
Mil vezes tu te foste embora
E tanto barco a ir ao fundo
Tornava o mar da nossa casa
Em oceano de loucura
Quando oscilava o nosso mundo
E eu perdia o golpe de asa
E tu o gosto da aventura

Ai meu amor, amargo doce
E deslumbrante amor
Amor à chuva, amor em sol maior
Amor demais amor eterno

Conheço bem os teus desejos
E tu as minhas fantasias
Morreste em mim todos os beijos
Nasci em ti todos os dias
Se muita vez fomos traição
E muita vez mudou o vento
E muito gesto foi insulto
Em tanta dor de mão-em-mão
nós aprendemos o talento
De envelhecer sem ser adultos

Ai meu amor, amargo doce
e deslumbrante amor
Amor à chuva, amor em sol maior
Amor demais amor eterno

E quanto mais o tempo passa
E quanto mais a vida flui
E quanto mais se perde a graça
Do que tu foste e da que eu fui
Mais a ternura nos aperta
Mais a palavra fica certa
Mais o amor toma lugar
Envelhecemos mais depressa
Mas nos teus olhos a promessa
Vai-se cumprindo devagar

Ai meu amor, amargo doce
E deslumbrante amor
Amor à chuva, amor em sol maior
Amor demais amor eterno  
                       (© Rosa Lobato Faria)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten