JOÃO VASQUEZ EN TWEE PASSIES
JOÃO VASQUEZ E DUAS PAIXÕES

Het huis nummer 38 in de Zilverstraat is zowat het best bewaarde tastbare element van de Portugese aanwezigheid in het middeleeuwse Brugge. Het werd in 1468 opgetrokken in opdracht van de Portugees João Vasquez en zijn echtgenote Margareta van Ackere. Vasquez was de privé-secretaris van Isabel van Portugal en belandde in Brugge toen de prinses in 1430 hertogin van Bourgondië werd, door haar huwelijk met Filips de Goede. Op de prachtige gotische puntgevel in natuursteen staat het devies van Vasquez te lezen “A bon compte avenir” (Goede rekeningen garanderen toekomst).

A casa número 38 na Zilverstraat, é quase o elemento concreto mais bem conservado da presença portuguesa na Bruges medieval. Foi construído em 1468, encomendado pelo português João Vasquez e sua esposa Margareta van Ackere. Vasquez era o secretário privado de D. Isabel de Portugal e chegou em Bruges quando a princesa tornou-se duquesa de Borgonha, pelo casamento com Filipe o Bom em 1430. Na fachada gótica magnífica, em pedra natural, lê-se a divisa de Vasquez «A bon compte avenir» (Boas contas garantem o futuro).

Het historisch pand biedt momenteel onderdak aan bar-restaurant Cafedraal en sinds enige tijd is er op de gevel deze prachtige steen  te bewonderen.

 
Blijkbaar zijn mijn twee passies op dit adres in perfectie verenigd.

Actualmente o edifício histórico hospeda o bar-restaurante Cafedraal e desde há algum tempo pode-se admirar esta bela pedra na fachada.
 

Neste endereço aparentemente ambas as minhas duas paixões são reunidas na perfeição.

MUZIEK OP HOOG NIVEAU
MÚSICA DE ALTO NÍVEL

Dit heb ik altijd al bij het betere werk gerekend : Maria João e Mário Laginha vertolken ‘Beatriz’ (van Chico Buarque) op ‘eenzame hoogte’. Een perfecte combinatie van audiovisuele poëzie.

Maria João is een Portugese jazz-zangeres die zeer diverse muziekstijlen durft te combineren. Ze werkte reeds met mensen als Manu Katche en Bobby McFerrin maar haar vaste begeleider is Mário Laginha. Deze jazz-pianist is tevens oprichter van het Sexteto de Jazz de Lisboa en componeerde ook de muziek voor de film "Passagem por Lisboa".
Ze zijn ook betrokken in een Belgisch-Portugese samenwerking. Met de Brusselse jazz-vocalist David Linx maakten ze reeds de cd “'Follow the Songlines” en recent stelde Maria samen met David Linx en het Brussels Jazz Orchestra het project “A different Porgy, Another Bess” voor, waarin zij de rol van Bess vertolkt.

(bron/fonte : youtube.com/watch?v=KAggWL7WuGo)

Desde sempre considerei esta música de 'alta qualidade': Maria João e Mário Laginha executam «Beatriz» (de Chico Buarque). Uma combinação perfeita de poesia audiovisual.

Maria João é uma cantora portuguesa de jazz, que se atreve a combinar estilos de música muito diferentes. Ela já trabalhou com entre outros Manu Katché e Bobby McFerrin, mas o seu acompanhante regular é Mário Laginha. Este pianista de jazz é o fundador do Sexteto de Jazz de Lisboa e também compôs a música para o filme «Passagem por Lisboa».
Eles também estão envolvidos em uma cooperação belga-portuguesa. Com o vocalista de jazz bruxelense David Linx já fizeram o CD « Follow the Songlines » e recentemente Maria apresentou, com David Linx e a Brussels Jazz Orchestra o projeto « A different Porgy, Another Bess », na qual ela interpreta o papel de Bess.
Beatriz (tekst/letras Chico Buarque)
Olha   Kijk  

Será que ela é moça   Zou het een meisje zijn 

Será que ela é triste   Zou ze bedroefd zijn
Será que é o contrário   Of net niet
Será que é pintura   Zou het een portret zijn
O rosto da atriz   Het gezicht van een actrice
Se ela dança no sétimo céu   Als ze danst in de zevende hemel
Se ela acredita que é outro país   Als ze gelooft dat het een ander land is
E se ela só decora o seu papel   En als ze alleen haar rol speelt
E se eu pudesse entrar na sua vida   En als ik in haar leven zou binnen geraken
Olha   Kijk
Será que é de louça   Zou ze van porselein zijn
Será que é de éter   Of uit ether bestaan
Será que é loucura   Zou het waanzin zijn
Será que é cenário   Zou het een scenario zijn
A casa da atriz   Het huis van de actrice
Se ela mora num arranha-céu   Als ze in een wolkenkrabber woont
E se as paredes são feitas de giz   En de muren van kalk zijn
E se ela chora num quarto de hotel   En als ze weent in een hotelkamer
E se eu pudesse entrar na sua vida   En ik zou in haar leven binnen geraken
Sim, me leva para sempre, Beatriz   Tja, het houdt me eeuwig bezig, Beatriz
Me ensina a não andar com os pés no chão   Leer me niet met de voeten op de grond te blijven
Para sempre é sempre por um triz   Voor eeuwig is altijd op het nippertje
Ai, diz quantos desastres tem na minha mão   Ah, zeg me hoeveel mislukkingen in mijn hand
Diz se é perigoso a gente ser feliz   Zeg me of gelukkig zijn gevaarlijk is
Olha   Kijk
Será que é uma estrela   Zou ze een ster zijn
Será que é mentira   Zou ze een leugen zijn
Será que é comédia   Zou ze komedie zijn
Será que é divina   Zou ze goddelijk zijn
A vida da atriz   Het leven van de actrice
Se ela um dia despencar do céu   Als ze op een goeie dag uit de hemel valt
E se os pagantes exigirem bis   En de toeschouwers een bis zouden eisen
E se um arcanjo passar o chapéu   En een aartsengel met de hoed zou rondgaan
E se eu pudesse entrar na sua vida    En ik in haar leven zou binnen geraken
                                                                                            (eigen vertaling)

A Different Porgy, Another Bess featuring Maria Joao & David Linx

(bron/fonte : youtube.com/watch?v=hOFKxJ5sTd8&context=C3ebe6d1ADOEgsToPDskIcokz0GBNl_DLkFHfrGxDi)



MAGRITTE EN STEEN
MAGRITTE E PEDRA
  

Voor deze steen vond ik inspiratie in het surrealisme van René Magritte, meer bepaald in het werk “La trahison des images”. Zonder al te filosofisch te gaan doen, dit heb ik altijd al één van zijn meest frappante uitspraken gevonden : “Kunst roept het mysterie op zonder welk de wereld niet zou bestaan”.

Para esta pedra inspirei-me no surrealismo de René Magritte, nomeadamente na obra «La trahison des images» (A Traição das Imagens). Sem ficar muito filosófico, desde sempre pensei que isso é uma de suas declarações mais marcantes «A arte evoca o mistério sem o qual o mundo não existiria.»

La trahison des images - René Magritte - A Traição das Imagens

Paul Simon zette het prachtige “Rene and Georgette Magritte with Their Dog after the War” op het album “Hearts and Bones”. Leuke muziek om kennis te maken met de wereld van René Magritte.

(bron/fonte : youtube.com/watch?v=iFnNbPePS1k)

Paul Simon colocou a bela música «Rene and Georgette Magritte with Their Dog after the War» no álbum «Hearts and Bones». Boa música para se familiarizar com o mundo de René Magritte.

WINNAARS AUTEURSPRIJZEN 2012 
VENCEDORES PRÉMIOS AUTOR 2012
Op de site van SPA (Sociedade Portuguesa de Autores) vind je de winnaars van de auteursprijzen voor de beste Lusitaanse producties en artiesten van het afgelopen jaar.
www.spautores.pt/destaques/vencedores-do-premio-autores-2012

In de categorie muziek is Fausto Bordalo Dias de grote winnaar met de beste song (E Fomos pela Água do Rio) en de prijs voor het beste album (Em Busca das Montanhas Azuis).

Deze dubbel-cd is de afsluiter van de trilogie “Lusitana Diáspora” die in 1982 begon met het album «Por este rio acima» en vervolgd werd in 1994 met «Crónicas da terra ardente».
Over Fausto had ik het hier reeds vorig jaar (17/2/2011), dus beperk ik me nu tot dit prachtige “O perfume das chuvas”, het nummer dat de trilogie afsluit. De auteur heeft het hier over de Welwitschia Mirabilis‘, een unieke plant uit Namibië en Angola, die echter met uitsterven bedreigd is.

(bron/fonte : youtube.com/watch?v=26Df279ZIfE&feature=related)

No site da SPA (Sociedade Portuguesa de Autores) encontra-se a lista dos vencedores do Prémio Autor para as melhores produções e os melhores artistas lusos do ano passado.

www.spautores.pt/destaques/vencedores-do-premio-autores-2012
Na categoria música Fausto Bordalo Dias é o grande vencedor, com a melhora canção «E Fomos pela Água do Rio» e o prémio do melhor álbum «Em Busca das Montanhas Azuis». Este duplo CD é o encerramento da trilogia «Lusitana Diáspora», iniciada em 1982 com o álbum «Por este rio acima» e continuada em 1994 com «Crónicas da terra ardente».
Aqui já falei de Fausto há quase um ano (17/2/2011), então vou limitar-me a esta magnífica «O perfume das chuvas»,  a canção que termina a trilogia. Nesta tema o autor fala da Welwitschia Mirabilis uma planta única  da Namíbia e Angola, porém, ameaçada de extinção.