JÚLIO RESENDE: JAZZ IN POSTUUM DUET MET AMÁLIA
JÚLIO RESENDE: JAZZ NUM DUETO PÓSTUMO COM AMÁLIA 

Júlio Resende werd geboren in Faro en speelde reeds piano toen hij vier jaar oud was. Na het conservatorium ging hij in 2000 jazz studeren. Terwijl hij studeerde aan de Université de St. Denis in Parijs, nam hij in de VS  deel aan verschillende workshops waarin hij werkte met  docenten van prestigieuze jazz universiteiten. In 2006 maakte hij zijn studie Wijsbegeerte af aan de Universidade Nova van Lissabon. Hij is momenteel hoogleraar Jazz Piano aan de Universiteit van Aveiro.

Met zijn roots in de klassieke muziek ontdekte Resende al snel dat hij zich niet wenste te beperken tot het vertolken van muziekstukken waarin hij niet kon improviseren. In 2007 nam hij dan ook zijn eerste plaat op voor het prestigieuze jazzlabel ‘Clean Feed’. ‘Da Alma’ werd beschouwd als een van de beste albums van het jaar door het tijdschrift ‘Jazz.pt’. Zijn volgende platen ‘Assim Falava Jazzatustra’ (2009 ) en ‘You taste like a song’ ( 2011 ) werden ook op lof onthaald door de gespecializeerde critici .

Recent bracht hij zijn eerste solo album uit, ‘Amália por Júlio Resende’, waarop hij elf fados van Amália Rodrigues herwerkt met alleen zijn piano. Sinds zijn kindertijd houdt Resende van fado en de laatste jaren zocht hij steeds meer toenadering tot fado . Hij begeleidde onder andere Helder Moutinho en Aldina Duarte . “Mijn relatie met Amália begint met het feit dat zij altijd wel ergens op televisie en radio was, ze was altijd zeer aanwezig en bekoorde ons met haar stem , haar zang , haar kracht en haar liedjes”, aldus Resende, maar in zijn interpretatie van het werk van Amália  zijn jazz en improvisatie ook aanwezig. “De melodieën zingen met de piano in plaats van alleen maar te begeleiden. Met de piano weergeven wat de fado in mij betekent.”

Naast songs als ‘Fado Português’, ‘Estranha Forma de Vida’, ‘Foi Deus’ en ‘Barco Negro’, is op het album ook Amália te horen in ‘Medo’, een postuum duet, dat hier vernieuwd werd door de componist .

Júlio Resende/Amália Rodrigues -  Medo  (bron/fonte: youtube.com/watch?v=En7gHOAjGvI)

Júlio Resende nasceu em Faro e começou a tocar piano aos quatro anos de idade. Depois do Conservatório iniciou os estudos de Jazz em 2000. Nos EUA participou em vários workshops nos quais trabalhou com professores de prestigiadas Universidades de Jazz, entre o tempo que passou na Université de St. Denis em Paris. Em 2006, licenciou-se em Filosofia na Universidade Nova de Lisboa. Atualmente é professor de Piano-Jazz na Universidade de Aveiro no âmbito do Mestrado em Música- Jazz.

Resende tem um background na Música Clássica mas cedo descobriu que não ficava satisfeito em ser apenas um intérprete de peças musicais em que não pudesse improvisar. Em 2007 gravou o seu primeiro álbum para a prestigiada editora de jazz ‘Clean Feed’. ‘Da Alma’ foi considerado um dos melhores discos do ano pela revista ‘Jazz.pt’. Os álbuns seguintes  ‘Assim Falava Jazzatustra’ (2009) e ‘You taste like a song’ (2011) também foram aclamados pela crítica especializada.

Recentemente lançou o seu primeiro disco a solo, ‘Amália por Júlio Resende’, no qual revisita, apenas  com o seu piano, onze fados de Amália Rodrigues. Desde criança Resende gosta de fado e nos últimos anos aproximou cada vez mais do fado. Entre outros acompanhou Helder Moutinho e Aldina Duarte. “A minha relação com Amália começa pelo facto de ela ter sido sempre uma figura que pairava pela televisão e a rádio, esteve sempre muito presente a encantar-nos com a sua voz, o seu canto, a sua força e as suas canções” confirma Resende, mas na sua interpretação da obra de Amália o jazz e a improvisação estão presentes também. “Cantar as melodias com o piano, em vez de as acompanhar apenas. Com o piano exprimir o que o fado em mim significa.”

Além de temas como ‘Fado Português’, ‘Estranha Forma de Vida’, ‘Foi Deus’ e ‘Barco Negro’, no álbum também se ouve Amália no tema ‘Medo’, um dueto póstumo, aqui renovado pelo compositor.

O Medo Quem dorme à noite comigo? É meu segredo, é meu segredo! Mas se insistirem, lhes digo. O medo mora comigo, Mas só o medo, mas só o medo! E cedo, porque me embala Num vaivém de solidão, É com silêncio que fala, Com voz de móvel que estala E nos perturba a razão. Gritar? Quem pode salvar-me Do que está dentro de mim? Gostava até de matar-me. Mas eu sei que ele há-de esperar-me Ao pé da ponte do fim.                           © Cecília Meireles

De angst  Wie slaapt ‘s nachts met mij? Dat is mijn geheim, mijn geheim! Maar als je aandringt, dan zeg ik het je. De angst woont in bij mij, maar wel alleen de angst, alleen de angst En al snel, omdat ik op en af ga in een pendel van eenzaamheid, is het in stilte dat hij praat, met de stem van een meubel dat kraakt en ons van streek brengt. Schreeuwen? Wie kan me nog redden van wat in mij omgaat? Ik zou me zelfs van kant willen maken. Maar ik weet dat hij op me zal wachten bij de brug naar het einde.                        © Cecília Meireles - eigen vertaling