IN MEMORIAM    BERNARDO SASSETTI 

Bernardo Sassetti is gestorven, de muzikant op zoek naar stilte. (bron :  O Publico 11/5/2012)

De pianist en componist is op zijn 41^ste overleden. Volgens de familie, die zijn dood vandaag bevestigde, viel Bernardo Sassetti van een rots waarop hij aan het fotograferen was, in Guincho (Cascais) .

Bernardo Sassetti werd geboren 24 juni 1970. Hij vatte zijn studies klassieke piano aan op zijn negende en frequenteerde ook de Academie voor Muziek Amateurs. In 1987 debuteerde hij professioneel in de jazz, studeerde met musici als Zé Eduardo, Horace Parlan en Sir Roland Hanna en speelde in het kwartet van Carlos Martins en het Moreiras Jazztet.

In de eerste vijftien jaar van zijn carrière reisde hij de wereld rond met muzikanten als Al Grey, Frank Lacy, Andy Sheppard, Paquito D'Rivera en Benny Golson. In 1997 bijvoorbeeld zette hij "What love is” op plaat, samen met Guy Barker, begeleid door het London Philharmonic Orchestra, met Sting als gastzanger.

Als componist onderscheidde hij zich met werken als de suites “Ecos de África”, “Sons do Brasil” en “Entropé”. In 1994 was hij voor het eerst bandleider met “Salsetti”, waaraan Paquito D'Rivera meewerkte. Zijn tweede album, “Worlds”, kwam uit in 1996. Het album “Nocturno” (2002), of het meer recente “Indigo” en “Livre”, behoren tot zijn recentste solo-piano-opnames voor het label Clean Feed.

Film en fotografie, waren andere grote passies, het is dan ook niet verwonderlijk dat hij ook veel voor cinema werkte. “Alice” van Marco Martins, “A Costa dos Murmúrios” van Margarida Cardoso, “Facas e Anjos” van Eduardo Guedes of “Maria do Mar” van Leitão Barros  waren enkele van de films waarvoor hij de muziek componeerde.

De laatste jaren trad hij solo op met piano of in trio met Carlos Barreto en Alexandre Frazão. Als hij het over zijn werk had, dan benadrukte hij altijd het belang van de stilte, hij was een muzikant op zoek naar stilte. Hij speelde in duo met de pianist Mário Laginha, met wie hij "Mario Laginha / Bernardo Sassetti" en "Grândolas" opnam, deze laatste een hommage aan Zeca Afonso bij de 30^ste verjaardag van de revolutie van 25 april.

Maar Bernardo Sassetti's piano stond niet alleen ten dienste van de jazz. Gedurende zijn muzikale carrière werkte hij samen met musici uit de jazz-, fado-, pop- en hiphop-scene. In 2010, bijvoorbeeld werkte hij samen met Carlos do Carmo. Tot zijn laatste werk behoorde medewerking aan de albums "Mútuo Consentimento" van Sergio Godinho en "3 Pianos", samen met Mario en Pedro Burmester Laginha. Hij was getrouwd met actrice Beatrice Batarda, en laat twee dochters na.  (eigen vertaling)

 “Cantigas Do Maio” do álbum "Carlos Do Carmo & Bernardo Sassetti"  

(bron : youtube.com/watch?v=z-VWcMq3_j4)

Morreu Bernardo Sassetti, o músico que buscava o silêncio. (fonte :  O Publico – 11/5/2012)

O pianista e compositor morreu aos 41 anos. Segundo a família, que confirmou a morte hoje, Bernardo Sassetti estava a fotografar numa falésia, no Guincho, e caiu.

 Medley "Sonho dos Outros & Promessas" @ rendezvous | festival jazz - Setúbal 08

(bron :  youtube.com/watch?v=Fy2VkoCSJbc)

Bernardo Sassetti nasceu a 24 de Junho de 1970. Iniciou os estudos de piano clássico aos nove anos, tendo frequentando também a Academia dos Amadores de Música. Em 1987 iniciou-se profissionalmente no jazz, estudando com músicos como Zé Eduardo, Horace Parlan e Sir Roland Hanna, e tocando com o quarteto de Carlos Martins e o Moreiras Jazztet.

Nos primeiros quinze anos de carreira apresentou-se por todo o mundo, ao lado de músicos como Al Grey, Frank Lacy ou Andy Sheppard, Paquito D’ Rivera ou Benny Golson. Em 1997, por exemplo, ao lado de Guy Barker, gravou “What love is”, acompanhado pela Orquestra Filarmónica de Londres, que tinha como convidado o cantor Sting.

Como compositor destacam-se no seu percurso obras como as suites “Ecos de África”, “Sons do Brasil” ou “Entropé”. O seu primeiro trabalho, como líder, foi “Salsetti”, de 1994, que contava com a participação de Paquito D’ Rivera. O segundo álbum, “Mundos”, saiu em 1996. O álbum “Nocturno” de 2002, ou os mais recentes “Indigo” e “Livre”, são outras das suas mais recentes gravações de piano solo para a editora Clean Feed.

O cinema, tal como a fotografia, era outra das suas grandes paixões, não surpreendendo que tenha composto muito para cinema. “Alice” de Marco Martins, “A Costa dos Murmúrios” de Margarida Cardoso, “Facas e Anjos” de Eduardo Guedes ou “Maria do Mar” de Leitão Barros foram alguns dos filmes para os quais compôs música.

Nos últimos anos apresentou-se em piano solo, ou em trio com Carlos Barreto e Alexandre Frazão. Ao falar sobre o seu trabalho solo, costumava salientar a importância do silêncio, era um músico em busca do silêncio. Em duo tocou com o pianista Mário Laginha, com quem gravou “Mário Laginha / Bernardo Sassetti” e “Grândolas”, naquela que foi uma homenagem a Zeca Afonso e aos 30 anos do 25 de Abril.

Mas o piano de Bernardo Sassetti não esteve apenas ao serviço do jazz. Ao longo do seu percurso musical trabalhou com músicos de jazz, do fado, da pop ou do hip-hop. Em 2010, por exemplo, juntou-se a Carlos do Carmo. Os últimos trabalhos de Sassetti foram a participação no disco “Mútuo Consentimento” de Sérgio Godinho e “3 Pianos”, ao lado de Mário Laginha e Pedro Burmester. Era casado com a actriz Beatriz Batarda, de quem tem duas filhas.