LETTERS IN STEEN EN PORTUGAL

WELKOM - SEJA BEM-VINDO

Van Jeroen Boudens leerde ik letters in steen verwerken. Muziek bracht mij naar Portugal waar ik verliefd werd op het land, zijn inwoners en fado. Van deze passies heb ik een cocktail gemaakt, met behoorlijk wat muziek toegevoegd. Welkom op deze blog waar je hopelijk ook jouw ding vindt. Het letterkappen is echter al een tijdje beperkt door een hardnekkige tendinitis...

Jeroen Boudens ensinou-me a escultura das letras em pedra. A música trouxe me a Portugal onde apaixonei-me pelo paÍs, pelos habitantes e pelo fado. Destas paixões fiz um cocktail, colocando bastante música. Seja bem-vindo neste blog e espero que vá gostar. No entant, há algum tempo a esculptura de letras tem sido limitada por uma tendinite teimosa.... (Sou belga, então peço desculpa por erros de tradução)

30 mrt 2015

CINEAST PEDRO COSTA ARTIEST IN FOCUS IN GENT
CINEASTA PEDRO COSTA É ARTISTA EM FOCO EM GANTE
De Portugese cineast Pedro Costa is artiest in focus op het filmfestival Courtisane in Gent, van 1 tot 5 april.
O cineasta Português Pedro Costa é o artista em destaque no festival de cinema Courtisane em Gante(Bélgica), dia 1 a 5 de abril.

We maken films op volle zee”, zegt Pedro Costa. “Aangezien er geen wetboek voorhanden is, werken we in gitzwarte regionen, ook bekend als het geheugen, de herinnering.” Zonder vastgelegde structuren om op te steunen en met weinig zekerheden om op terug te vallen, behelst het werk van Pedro Costa een continue arbeid van experimenteren en documenteren.
Fazemos filmes em alto mar”, diz Pedro Costa. “Uma vez que não há nenhum código disponível, trabalhamos em zonas de cor negra azeviche, também conhecidas como a memória, a lembrança.” Sem estruturas de apoio e poucas certezas com que pode contar, a obra de Pedro Costa envolve um trabalho contínuo de experimentar e documentar.

Sinds Costa zich voor het eerst in Fontaínhas, een wijk in de periferie van Lissabon, begaf, maakte hij het zijn levenswerk om de levens van de inwoners, velen onder hen immigranten uit Kaapverdië, te documenteren. Costa valt niet terug op de traditionele procedures van de documentaire film die zich tot doel stellen de ellendige toestand waarin de wereld verkeert (aan) te tonen en exploitatie bloot te leggen.
Desde que Costa foi pela primeira vez em Fontaínhas, um subúrbio nos arredores de Lisboa, tornou a documentação das vidas dos habitantes, muitos deles imigrantes de Cabo Verde, a obra da sua vida. Costa não recorre aos processos tradicionais do documentário, que têm como objetivo mostrar (demonstrar) o estado miserável do mundo e a exploração.

In plaats daarvan is zijn werk het resultaat van een nauwgezet constructieproces dat vertrekt vanuit de brokstukken van verbeelding die tevoorschijn komen uit het geheugen van de acteurs en die hij vormgeeft doorheen het prisma van zijn eigen herinneringen aan de geschiedenis van de cinema. Deze herinneringen zijn de bouwstenen van een unieke filmische wereld, waarin een diepgaande intimiteit gepaard gaat met een ontzagwekkende schoonheid en een grote resonantie.
Em vez disso, o seu trabalho é o resultado de um processo de construção rigoroso que parte dos restos de imaginação que surgem da memória dos atores e aos quais dá forma através do prisma das suas próprias memórias da história do cinema. Essas lembranças são os blocos de construção de um mundo cinematográfico único, em que uma profunda intimidade associa-se a uma beleza imponente e grande ressonância.

De overweldigende kracht van deze films is ongetwijfeld te danken aan het verlangen, het geduld en de toewijding waarmee ze werden gemaakt. En het is deze zorgzaamheid die de poëtische mogelijkheden ontsluit van de ruimtes waarin geleefd wordt en de woorden die doorleefd worden, hetgeen de ge(re)presenteerde levens de grootsheid en waardigheid geeft die hen doorgaans ontzegd wordt. Deze epische dimensie van tragedie en opoffering die de kern uitmaakt van het in ballingschap leven of een van zichzelf vervreemd zijn, wordt bij uitstek belichaamd door de figuur van Ventura.
O poder esmagador destes filmes sem dúvida deve-se ao desejo, à paciência e à dedicação com que foram feitos. E é este carinho que abre as possibilidades poéticas dos espaços em que se vive e das palavras que são vividas, o que dá às vidas apresentadas a grandeza e a dignidade que lhes normalmente é negada. Esta dimensão épica de tragédia e de sacrifício, que é a essência da vida no exílio ou da auto-alienação, está incorporada por excelência na figura de Ventura.

Hij is de majestueuze zwerver – ergens tussen Oedipus en King Lear, Tom Joad en Ethan Edwards – die zowel het hoofdpersonage is van ‘Juventude em Marcha’ als van Costa’s nieuwe film ‘Cavalo Dinheiro’. Ventura’s overpeinzingen over verloren krachtmetingen en gewelddadige ervaringen tonen een onrust die zich misschien wel laat verbinden met de onze. De demonen van je geschiedenis bevechten gaat niet enkel over ontwrichting en falen: het kan ook een manier zijn om op een andere manier aanspraak te maken op je eigen leven, het te herdenken – wat reeds kan gezien worden als een daad van transformatie. Zoals een dichter ooit schreef: “Auch noch Verlieren ist unser”.

Ele é o vagabundo majestoso -algures entre Édipo e Rei Lear, Tom Joad e Ethan Edwards- que é tanto o personagem principal de  ‘Juventude em Marcha’ como do novo filme de Costa ‘Cavalo Dinheiro’. Os contemplações de Ventura sobre confrontos perdidos e experiências violentas mostram uma inquietação que talvez se ligue à nossa. Combater os demónios da sua história não trata apenas de perturbação e de fracasso: também pode ser uma forma de reivindicar a própria vida de uma maneira diferente, pensar nela de novo - o que já pode ser considerado um ato de transformação. É como um poeta já escreveu: “Auch noch verlieren ist unser” (‘Perder também é nosso’).



28 mrt 2015

FOLISBOA: PARIJS ONTVANGT LISSABON
FOLISBOA: PARIS ACOLHA LISBOA
Parijs ontvangt Lissabon, wieg van de lusofonie. De eerste editie van het Festival Folisboa in Parijs, op 26,27 en 28 juni, staat in het teken  van de Portugese taal.           
Paris acolha Lisboa, berço da lusofonia. A língua portuguesa marca a estreia do Festival Folisboa em Paris nos dias 26, 27 e 28 de junho.

Kunstagentschap Uguru, in samenwerking met Le Grand Rex en Les Visiteurs du Soir, presenteert de diversiteit van de Lissabonse muziekscene, een wereldstad die dagelijks vibreert op de klanken van lusofone artiesten, van Portugal naar Brazilië, langs Angola en Kaapverdië.
A agência artística Uguru em parceria com Le Grand Rex e Les Visiteurs du Soir, apresentam toda a diversidade da cena musical lisboeta, cidade-mundo que vibra diariamente ao som de artistas lusófonos, de Portugal ao Brasil passando por Angola e Cabo Verde.

Rodrigo Leão opent het festival fijngevoelig met ‘O Espírito de Um País’, een reis langs de ziel en de identiteit van een volk. De stichter van Madredeus is op zich al een ambassadeur van de Portugese muziek op de internationale scene. Met plezier wordt ook Mariza in Parijs ontvangen, nadat ze recent werd onderscheiden met de Womex Artist Award 2014.
Com ‘O Espírito de Um País’, Rodrigo Leão abre o festival com delicadeza, oferecendo-nos uma viagem pela alma e a identidade de um povo. O fundador dos Madredeus é por si só um embaixador da música portuguesa no espaço internacional. Celebra-se com alegria o regresso de Mariza a Paris, depois de ter sido recentemente premiada com o Prémio Artista Womex 2014.

Rodrigo Leão ‘Vida Tão Estranha’ feat. Camané, concerto O Espírito de um País
Folisboa zou geen hulde aan Lissabon kunnen brengen zonder bijzondere aandacht voor één van haar meest symbolische artistieke bewegingen, de Fado. Carlos do Carmo, die 50 jaar op de planken viert, is de enige Portugese zanger die een Grammy Award heeft gekregen voor zijn carrière en krijgt het gezelschap van Ana Moura, Camané en Carminho.
Folisboa não poderia homenagear Lisboa sem dar lugar de destaque a um dos seus mais emblemáticos movimentos artísticos, o Fado. Carlos do Carmo, que celebra os seus 50 anos de carreira é único cantor português a ser galardoado com um Grammy Award pela sua carreira, far-se-á acompanhar de Ana Moura, Camané e Carminho.

Het festival is ook een reis door lusofone gebieden. Brazilië met de alternatieve pop van Lenine, die zich steeds opnieuw heruitvindt en in Rio de Janeiro en São Paulo altijd met uitverkochte concerten uitpakt. Kaapverdië met de heerlijke Lura, erfgename van Cesária Évora. Het militante en feestelijke Angola van Bonga, en niet te vergeten: Rivière Noire, dat met de gelijknamige plaat de prijs voor het beste World-album kreeg op Victoires de la Musique 2015.
O festival é também uma viagem pelas terras da lusofonia. O Brasil com a pop alternativa de Lenine que a cada momento se reinventa e cujos concertos esgotados no Rio de Janeiro ou em São Paulo são sempre grandes acontecimentos. A Cabo Verde da deliciosa Lura, herdeira de Cesária Évora. A Angola militante e festiva de Bonga, sem esquecer Rivière Noire e o seu álbum homónimo premiado como melhor album World nas Victoires de la Musique 2015.

Met politiek engagement, natuurlijke integratie van alle historische muzikale invloeden en de eeuwige zoektocht naar nieuwe uitingen van het poëtisch erfgoed is de lusofone muziekscene meer dan ooit springlevend.
Entre o engajamento político, a integração natural de todas as influências musicais da sua história e a busca constante por novas formas dentro do património poético dos antigos, a cena musical lusófona nunca esteve tão viva quanto está hoje.


25 mrt 2015

DICHTER HERBERTO HELDER OVERLEDEN
MORREU O POETA HERBERTO HELDER
Dichter Herberto (84) is maandag overleden in zijn huis in Cascais. Hij  werd beschouwd als de belangrijkste Portugese dichter van het tweede deel van de 20ste eeuw. 
O poeta Herberto Helder morreu esta segunda-feira, aos 84 anos, na sua casa em Cascais. Era considerado o maior poeta português da segunda metade do século XX.

Herberto Helder Luís Bernardes de Oliveira werd geboren op 23 november 1930 in Funchal op het eiland Madeira, hij was van Joodse afkomst. Hij verhuisde naar Lissabon in 1946 en studeerde in Coimbra, waar hij echter geen cursus afmaakte. In 1958 publiceerde hij zijn eerste bundel, ‘O Amor em Visita’, toen hij de kring van de modernisten in het Café Gelo aan de Rossio in Lissabon frequenteerde, een kring waar ook namen als Luiz Pacheco, Mário Cesariny, João Vieira, Hélder Macedo toe behoorden. 
Herberto Helder Luís Bernardes de Oliveira nasceu a 23 de Novembro de 1930 no Funchal, ilha da Madeira, no seio de uma família de origem judaica. Em 1946 mudou-se para Lisboa e estudou em Coimbra, não terminando nenhum dos cursos. Publicou o primeiro livro, O Amor em Visita, em 1958, numa altura em que frequentava o círculo modernista do Café Gelo, ao Rossio, em Lisboa, do qual também faziam parte nomes como Luiz Pacheco, Mário Cesariny, João Vieira, Hélder Macedo, entre outros.

Hij woonde nadien in Frankrijk, Nederland en België, waar hij marginale jobs uitvoerde. In Antwerpen leefde hij zelfs in de clandestiniteit en werkte er als gids voor de zeelui in het prostitutie milieu. In 1968, toen hij als redacteur werkte voor het internationale nieuwsagentschap van de nationale zender in Lissabon, werd hij ontslagen omwille van zijn medewerking aan de publicatie van een boek van Markies De Sade. Hij werkte in Afrika en trok naar de Verenigde Staten, waar hij in 1973 ‘Poesia Toda’ uitgaf, een verzameling van zijn werk tot dan toe. Hij kwam pas naar Portugal terug in 1975, na de anjerrevolutie.
Viveu em França, na Holanda e na Bélgica, onde exerceu profissões pobres e marginais. Em Antuérpia, chegou mesmo a viver na clandestinidade, trabalhando como guia de marinheiros no mundo da prostituição. Em 1968, enquanto trabalhava como redator do noticiário internacional da Emissora Nacional, em Lisboa, foi despedido por se ter envolvido na publicação de um livro de Marquês de Sade. Trabalhou na África e seguiu para os Estados Unidos da América onde, em 1973, publicou Poesia Toda, que reunia toda a sua produção poética até então. A Portugal só voltou em 1975, depois do 25 de abril.

Hij was een gereserveerd en discreet figuur, die zelden in het openbaar verscheen. De laatste 30 jaar gaf hij ook geen interviews meer. In 1994 weigerde Herberto Helder de Pessoa-prijs, hij weigerde alle literaire media-aandacht.
Over hem zei de criticus Pedro Mexia: “Hij was even belangrijk voor het tweede deel van de 20ste eeuw als Fernando Pessoa dat was voor het eerste deel”.
Era também uma figura reservada e discreta, raramente aparecendo em público. Não dava entrevistas há mais de 30 anos. Em 1994, Herberto Helder recusou o Prémio Pessoa, rejeitando quase sempre o mediatismo literário.
O crítico Pedro Mexia considerou que: “O seu lugar na literatura portuguesa da segunda metade do século 20 equivalerá ao de Fernando Pessoa na primeira metade.

Zijn laatste boek ‘A morte sem mestre’ verscheen in mei 2014, een beperkte oplage, zoals trouwens het merendeel van zijn laatste publicaties. Er hoorde een CD bij waarop de auteur zelf vijf gedichten declameerde.

O último livro do poeta foi ‘A morte sem mestre’, publicado em maio de 2014, numa edição limitada, à semelhança das últimas publicações que fizera. Esse vinha acompanhado de um CD em que declamava cinco dos poemas



que um nó de sangue na garganta
que um nó de sangue na garganta,
um nó de ar no coração,
que a mão fechada sobre uma pouca de água,
e eu não possa dizer nada,
e o resto seja só perder de vista a vastidão da terra,
sem mais saber de sítio e hora,
e baixo passar a brisa
pelo cabelo e a camisa e a boca toda tapada ao mundo,
por cada vez mais frios
o dia, a noite, o inferno, o inverno,
sem números para contar os dedos muito abertos
cortados das pontas dos braços,
sem sangue à vista:
só uma onda, só uma espuma entre pés e cabeça,
para sequer um jogo ou uma razão,
oh bela morte num dia seguro em qualquer parte
de gente em volta atenta à espera de nada,
um nó de sangue na garganta,
um nó apenas duro

                     
a última bilha de gás durou dois meses e três dias
a última bilha de gás durou dois meses e três dias,
com o gás dos últimos dias podia ter-me suicidado,
mas eis que se foram os três dias e estou aqui
e só tenho a dizer que não sei como arranjar dinheiro para outra bilha,
se vendessem o gás a retalho comprava apenas o gás da morte,
e mesmo assim tinha de comprá-lo fiado,
não sei o que vai ser da minha vida,
tão cara, Deus meu, que está a morte,
porque já me não fiam nada onde comprava tudo,
mesmo coisas rápidas,
se eu fosse judeu e se com um pouco de jeito isto por aqui acabasse nazi,
já seria mais fácil,
como diria o outro: a minha vida longa por muito pouco,
uma bilha de gás,
a minha vida quotidiana e a eternidade que já ouvi dizer que a habita e move,
não me queixo de nada no mundo senão do preço das bilhas de gás,
ou então de já mas não venderem fiado
e a pagar um dia a conta toda por junto:
corpo e alma e bilhas de gás na eternidade
- e dizem-me que há tanto gás por esse mundo fora,
países inteiros cheios de gás por baixo!

(A Morte sem Mestre; ed. Porto Editora, 2014)              

17 mrt 2015

TRAMPOLIM GERADOR BRENGT PORTUGESE CULTUUR OP STRAAT
TRAMPOLIM GERADOR: PÕE A CULTURA PORTUGUESA NA RUA

Op 28 februari ging het project Trampolim Gerador van start. Één keer per trimester, op een verrassende locatie ergens te lande, zal Gerador meer dan 25 culturele feiten op één plaats concentreren, op dezelfde locatie, op dezelfde dag en met één doel: een bepaalde zone doen herleven door middel van muziek, performance, fotografie, workshops of urban art.
No dia 28 de Fevereiro deu-se início ao projeto Trampolim Gerador. Uma vez por trimestre, num local surpresa pelo país, o Gerador vai concentrar mais de 25 momentos culturais num mesmo local, num mesmo dia, com um objetivo: revitalizar uma determinada área através da música, performance, fotografia, workshops ou arte urbana.

De editie zero van Trampolim vond plaats op de Largo de São Paulo, in Lissabon, en zowat alle ruimtes op en rond het plein werden gebruikt, van de apotheek over de restaurants tot zelfs de kerk.
A edição zero do Trampolim foi no Largo de São Paulo, em Lisboa, e praticamente todos os espaços do Largo tiveram a sua iniciativa, desde a farmácia, passando pelos restaurantes, até à igreja.

Een notoir deelnemer was Diogo Machado, straatartiest ook bekend als ‘Add Fuel’, die azulejo-keramiek gebruikt als vorm van straatkunst door het herinterpreteren van de verschillende patronen.
Op de Largo de São Paulo vond hij een simpele electriciteitskast in een perk en maakte er een nieuwe ruimte door het  creëren van een illusie van aanwezige azulejos. Hij ontwerpt op een totaal vormeloos object en slaagt erin een gevoel van trompe l'oeil te creëren.
Um participante notável foi Diogo Machado, artista de arte urbana também conhecido como ‘Add Fuel’, que utiliza o azulejo como forma de arte urbana, reinterpretando os seus diferentes padrões. No Largo de São Paulo encontrou uma simples caixa elétrica no meio de uma praça e revolucionou todo aquele espaço, ao criar a ilusão da presença de azulejos. Cria a sua peça num objeto completamente amorfo e consegue criar uma ideia de trompe l’oeil.

Fascinatie, verrassing, bevreemding; een gamma aan gevoelens dat we kunnen associëren met die ene helft van de electriciteitskast, een half kunstwerk met azulejos, ongelooflijk minutieus geschilderd. In aanvulling op de poging tot waarschuwing voor het behoud van de traditie, is dit werk een puzzel die probeert datgene op te waarderen wat in de stad aanwezig is zonder dat het gezien wordt.

Intriga, surpresa, estranheza; há uma panóplia de sensações que podemos associar àquela metade caixa de eletricidade, metade obra de arte com azulejos, pintada com uma minúcia inacreditável. Além de representar uma tentativa de alerta para a preservação da tradição, este trabalho é um enigma que tenta valorizar aquilo que está dentro da cidade sem se ver.

Trampolim Gerador Facebook                             Diogo Machado Facebook

14 mrt 2015

ROGÉRIO GODINHO: over Fado, Jazz, MPB en … het Belgische Lemmensinstituut
ROGÉRIO GODINHO: sobre Fado, Jazz, MPB e ... o Lemmensinstituut na Bélgica
Rogério Godinho is een veelzijdig kunstenaar (pianist, zanger en componist) opgeleid in de Hot Club de Portugal en aan de Universiteit van Évora (Licenciaat piano-jazz), die ook in de fotografie, film en poëzie zijn creatief talent manifesteert..

Rogério Godinho é um artista multifacetado (pianista, cantor e compositor) com formação no Hot Club de Portugal e na Universidade de Évora (Licenciatura de Piano Jazz) e que tem na fotografia, nas filmagens e na poesia outras manifestações do seu universo artístico, como criador..

Maar het was zijn interesse voor klassieke muziek die hem ook naar België bracht, meer bepaald naar het Lemmensinstituut in Leuven waar hij de kans kreeg om te werken met docenten als Hendrik Vanden Abeele, Marina Smoulders, Frank Vaganée e Lieven Strobbe.
Mas foi o seu interesse pela música clássica que levou-o também à Bélgica, ao Lemmensinstituut em Leuven, onde teve oportunidade de trabalhar com os professores Hendrik Vanden Abeele, Marina Smoulders, Frank Vaganée e Lieven Strobbe, entre outros.

Hij heeft pas zijn eerste plaat uitgebracht –‘Eterno Regresso’- met muziek die hij zelf componeerde en waarin zijn belangrijkste invloeden aan bod komen: Fado, Jazz en Braziliaanse Populaire Muziek (MPB), maar dit alles ook doorspekt met veel klassieke elementen. Het is een multi-artistiek project met intiem karakter, waarin muziek, poëzie, fotografie en cinema (kortfilms) samen komen om een verhaal te vertellen.
Acaba de editar o seu primeiro trabalho discográfico -‘Eterno Regresso’- com música original por si composta, em que transparecem as suas principais influências: o Fado, o Jazz, Música Popular Brasileira (MPB), com muitos elementos clássicos também presentes. É um projeto multi-artístico, de cariz intimista, em que a música, a poesia, a fotografia e o cinema (estilo curtas metragens) se unem para contar uma história.

Het verhaal gaat over een reis van iemand die zijn leven een nieuwe richting wilde geven, met Lissabon en Fado als vertrekpunt. In een zoektocht naar nieuwe mogelijkheden besluit hij uit te wijken naar Brazilië, Rio de Janeiro, middels een bootreis, geïnspireerd door de kracht en de moed van de Portugese zeevaarders, op zoek naar nieuwe uitdagingen en nieuwe sensaties.
Essa história fala de uma viagem, que tem Lisboa e o Fado como pontos de partida, feita por alguém que pretendia dar um novo rumo à sua vida. Esta pesquisa de novas oportunidades leva-o a rumar ao Brasil, ao Rio de Janeiro, fazendo essa viagem de barco, inspirado pela força e coragem dos navegadores portugueses, buscando novos desafios e novas sensações.

De terugkeer naar Portugal is rustiger, langs dezelfde plaatsen van de heenweg, maar met de kijk van iemand die uitgegroeid is tot een completer persoon, na al die nieuwe ervaringen, afwisselende landschappen, diverse geuren en de omgang met verschillende mensen.
O regresso a Portugal é feito de forma mais calma, passando pelos mesmos lugares por onde tinha vindo, mas com o olhar de alguém que cresceu e se tornou mais completo como pessoa, depois de todas estas novas vivências, paisagens distintas, cheiros diversos e lidando com pessoas diferentes.

Het verhaal eindigt met de aankomst in Lissabon, terug naar de Fado  waar alles mee begon, in een Eterno Regresso (Eeuwige Terugkeer) naar wat altijd al was, omdat wij allen eigenlijk “zijn wat de herinnering van ons maakt”…
Naast de beloftevolle Paula Fonseca (Porto) leveren ook bekende dichters als Fernando Pessoa en José Régio een bijdrage. Rogério Godinho zelf is auteur van de overige teksten en de muziek.
A história termina com a chegada a Lisboa, voltando ao Fado com que tudo começou, num Eterno Regresso ao que sempre foi, porque, no fundo, todos “somos o que a memória deixa”...
Poetas consagrados como Fernando Pessoa e José Régio fazem parte deste trabalho, assim como a promissora poetisa portuense Paula Fonseca. Rogério Godinho é o autor das restantes letras das músicas originais.

Het booklet bij de fysieke CD is op zichzelf een fotografisch werk, ondanks de evidente ruimtelijke beperkingen, met medewerking van de fotografen Américo Lobato, Mariza Fonseca (Rio de Janeiro), Marco Maia (São Paulo), Paulo J. Sousa en Sónia Godinho.
O booklet que acompanha o CD físico é, ele mesmo um trabalho fotográfico, apesar dos evidentes condicionalismos de espaço, que conta com a colaboração dos fotógrafos Américo Lobato, Mariza Fonseca (Rio de Janeiro), Marco Maia (São Paulo), Paulo J. Sousa e Sónia Godinho.

                                                     www.rogerio godinho.com


Somos o que a memória deixa
somos feitos de memórias,
de gestos mais ou menos repetidos,
de cheiros intensamente vividos,
de sensações e momentos perdidos

agimos como sempre agimos,
levados pela memória
pelos hábitos, pela história
que nos limita ao que sempre fomos

o que num dia sou
no seguinte, já passou
o que foi bom... voou
mas, se é mágoa, ficou
mágoas sobre mágoas,
num mar cujas águas
percorrem as veias da vida
ameaçando alguns canais tapar
para não mais aí se navegar,
qual criança que o lume evita
após, pela primeira vez, se queimar
          © Rogério Godinho
We zijn wat de herinnering van ons maakt
we bestaan uit herinneringen,
aan min of meer herhaalde gebaren,
aan intens beleefde geuren,
aan indrukken en verloren momenten

we doen zoals we altijd deden,
geleid door ons geheugen
door gewoonten, door het verleden
dat ons beperkt tot wat we altijd waren

wat ik de ene dag ben
is de volgende dag al voorbij
wat goed was.... vervlogen
maar wat pijn doet, dat blijft
verdriet na verdriet,
in een zee waarvan het water
door de levensaders stroomt
en dreigt enkele kanalen te verstoppen
waar je nooit meer langs komt,
zoals een kind dat het vuur vermijdt
als het zich de eerste keer heeft verbrand
                © Rogério Godinho  - eigen vertaling


 

A criança que fui
a criança que fui chora na estrada.
deixei-a ali quando vim ser quem sou;
mas hoje, vendo o que sou é nada,
quero ir buscar quem fui onde ficou.

ah, como hei-de encontrá-lo?
quem errou?
a vinda tem a regressão errada.
já não sei de onde vim nem onde estou.
de o não saber, minha alma está parada.

se ao menos atingir neste lugar
um alto monte de onde possa enfim
o que esqueci, olhando-o, relembrar,

na ausência, ao menos saberei de mim,
e, ao ver-me tal qual fui ao longe, achar
em mim um pouco de quando era assim.
    © Fernando Pessoa
Het kind dat ik was
het kind dat ik was huilt op straat.
ik liet het daar achter toen ik werd wie ik ben;
maar vandaag, wetende dat ik niets ben,
wil ik terug naar wie en waar ik was.

ah, hoe kan ik het terug vinden?
wie ging er in de fout?
terugkeer is de foute regressie.
ik weet niet meer van waar ik kom of waar ik ben.
die onwetendheid blokkeert mijn ziel.

mocht ik tenminste daar geraken
een hoge berg, waar ik door het zicht alleen
eindelijk terugvind wat ik was vergeten,

bij gebrek hieraan, zal ik tenminste mezelf wat
kennen, en me bekijkend vanop afstand
een beetje in mij ontdekken van toen ik zo was.
    © Fernando Pessoa - eigen vertaling