ANTÓNIO ZAMBUJO MET EERBETOON AAN CHICO BUARQUE

ANTÓNIO ZAMBUJO COM TRIBUTO A CHICO BUARQUE

De bekende Portugese muzikant António Zambujo heeft altijd al een goeie band gehad met de Braziliaanse populaire muziek. Op 21 oktober komt een album uit dat alleen bestaat uit nummers van Chico Buarque (maar het is reeds beschikbaar op digitale platforms). Op de plaat ‘Até Pensei Que Fosse Minha’ staan klassiekers als ‘Cálice’ (oorspronkelijk geschreven als protest tegen de censuur van de militaire dictatuur), ‘Valsinha’, ‘João e Maria’, ‘Tanto Mar’ of ‘Geni e o Zepelim’ (uit de musical ‘Ópera do Malandro’).

O renomado músico português Antônio Zambujo sempre estabeleceu um diálogo muito próximo com música popular brasileira. No dia 21 de outubro será editado um álbum composto somente por canções de Chico Buarque (mas já está disponível nas plataformas digitais). Do disco ‘Até Pensei Que Fosse Minha’ fazem parte clássicos como ‘Cálice’ (escrito originalmente em protesto a censura da ditadura militar), ‘Valsinha’, ‘João e Maria’, ‘Tanto Mar’ ou ‘Geni e o Zepelim’ (do musical ‘Ópera do Malandro’).

Chico Buarque, 72 jaar, nam met António Zambujo een versie op van het nummer ‘Joana Francesa’. Verder zijn ook te gast de Braziliaanse zangeres Roberta Sá in ‘Sem Fantasia’ en de fadista Carminho, die met Zambujo het nummer ‘O Meu Amor’ zingt.

Chico Buarque, com 72 anos, gravou com António Zambujo uma versão da canção ‘Joana Francesa’, mas esta não foi única participação no álbum. Há também a cantora brasileira Roberta Sá em ‘Sem Fantasia’ e a fadista Carminho, que canta com Zambujo o tema ‘O Meu Amor’.

Naast de bekende medewerkers zoals Ricardo Cruz (contrabas) en Bernardo Couto (Portugese gitaar), zijn op dit nieuwe album ook nog muzikanten te gast als Marcello Gonçalves op 7-snarige gitaar, Sérgio Valdeos en Zé Paulo Becker op gitaar, Ronaldo do Bandolim op mandoline, João Moreira op trompet, Anat Cohen op klarinet, Paulino Dias op percussie en Marcelo Cadi op accordeon, onder anderen.

Além de colaboradores de longa data como Ricardo Cruz (no contrabaixo) e de Bernardo Couto (na guitarra portuguesa), este novo álbum conta ainda com a participação de músicos como o Marcello Gonçalves no violão de sete cordas, Sérgio Valdeos e Zé Paulo Becker no violão, Ronaldo do Bandolim no bandolim, João Moreira no trompete, Anat Cohen no clarinete, Paulino Dias na percussão ou Marcelo Cadi no acordeão, entre outros.

Het nummer ‘Valsinha’ op de plaat is een opname die Zambujo ooit maakte samen met Marcello Gonçalves. Chico Buarque schreef het tijdens de militaire dictatuur in Brazilië. Buarque was net terug van twee jaar vrijwillige ballingschap in Italië, nadat hij gearresteerd was voor politieke activiteiten. Hij nummer staat op het album ‘Construção’ (1971) en is een protest met veel dubbelzinnigheden en allegorieën, geaccentueerd door de stiltes die Zambujo inlast. Het gaat over een echtpaar dat na al die jaren van onderdrukking, weer samen danst en van het leven geniet.

A música ‘Valsinha’ do álbum é uma gravação que Zambujo já tinha feito com Marcello Gonçalves. O tema foi composto por Chico Buarque e Vinicius de Moraes durante a ditadura militar no Brasil. Buarque tinha acabado de voltar depois de dois anos de exílio voluntário na Itália depois de ser preso por atividades políticas. A canção faz parte do álbum ‘Construção’ (1971) e é um protesto com muitas ambiguidades e alegorias, acentuadas pelos silêncios que Zambujo insere. É sobre um casal que depois de todos esses anos de opressão, volta a dançar juntos e a desfrutar de vida.

Valsinha Um dia ele chegou tão diferente do seu jeito de sempre chegar. Olhou-a dum jeito muito mais quente do que sempre costumava olhar. E não maldisse a vida tanto quanto era seu jeito de sempre falar. E nem deixou-a a só num canto, para seu grande espanto convidou-a pra rodar. Então ela se fez bonita como há muito tempo não queria ousar. Com seu vestido decotado cheirando a guardado de tanto esperar. Depois os dois deram-se os braços como há muito tempo não se usava dar. E cheios de ternura e graça foram para a praça e começaram a se abraçar. E lá dançaram tanta dança que a vizinhana toda despertou. E foi tanta felicidade que toda a cidade enfim se iluminou. E foram tantos beijos loucos tantos gritos roucos como não se ouvia mais. Que mundo compreendeu e o dia amanheceu. em paz. © Vinicius de Moraes-Chico Buarque

Walsje Op een dag kwam hij eraan anders dan in zijn gewone doen. Hij keek haar aan, warmer dan hij haar gewoonlijk aankeek. En hij vervloekte het leven niet zo hard als hij gewoon was te doen. En hij liet haar niet alleen in een hoekje maar vroeg haar tot haar verbazing mee uit. Dus maakte ze zich op, zoals ze sinds lang niet meer had gedurfd. Met haar gedecolleteerde jurk die rook naar te lang niet gebruikt. Daarna gaven ze elkaar een arm, zoals ze al lang niet meer hadden gedurfd. En vol tederheid en gratie, trokken ze naar het plein en omhelsden elkaar. En ze dansten er net zolang, tot heel de buurt nieuwsgierig werd. En hun geluk kon niet op, zodat zelfs heel de stad oplichtte. Ze zoenden zo overdadig gek, zoveel rauwe kreten die men nooit nog hoorde. Dat de wereld begreep dat het weer dag werd, in vrede. © Vinicius de Moraes-Chico Buarque - eigen vertaling