Van Jeroen Boudens leerde ik letters in steen verwerken. Muziek bracht mij naar Portugal waar ik verliefd werd op het land, zijn inwoners en fado. Van deze passies heb ik een cocktail gemaakt, met behoorlijk wat muziek toegevoegd. Welkom op deze blog waar je hopelijk ook jouw ding vindt. Het letterkappen is echter al een tijdje beperkt door een hardnekkige tendinitis...
Jeroen Boudens ensinou-me a escultura das letras em pedra. A música trouxe me a Portugal onde apaixonei-me pelo paÍs, pelos habitantes e pelo fado. Destas paixões fiz um cocktail, colocando bastante música. Seja bem-vindo neste blog e espero que vá gostar. No entant, há algum tempo a esculptura de letras tem sido limitada por uma tendinite teimosa.... (Sou belga, então peço desculpa por erros de tradução)
30 nov 2015
80ste VERJAARDAG STERFDAG FERNANDO PESSOA
80° ANIVERSÁRIO DA MORTE DE FERNANDO PESSOA
Op 30 november 1935, vandaag 80 jaar geleden, stierf Fernando
Pessoa. Deze steen maakte ik in 2011 en ik werd geïnspireerd door het portret
dat door Almada Negreiros werd gemaakt op de sterfdag van Fernando Pessoa in
1935.
No dia 30 de novembro de 1935, hoje
há 80 anos, morreu Fernando Pessoa. Fiz esta pedra em 2011 e fui inspirado pelo
retrato feito por Almada Negreiros no dia em que morreu Fernando Pessoa em
1935.
25 nov 2015
OVER DUIZEND BLOEMEN EN STUDENTEN SOBRE MIL FLORES E ESTUDANTES Deze steen maakte ik op vraag van een bevriend koppel, voor
wie ‘Mille Fleurs’ een speciale betekenis heeft. Ik hoop dat ze er samen nog
lang mogen van genieten.
Fiz esta pedra a pedido de um casal amigo,
para quem ‘Mille Fleurs’ tem um significado especial. Espero que ambos possam continuar
aprecia-la por muito tempo.
Mij deed de tekst dan weer denken aan het gedicht ‘Flores para Coimbra’ van Manuel Alegre. De dichter was reeds in politieke ballingschap in Parijs toen hij het schreef en het gedicht
verscheen in de bundel ‘O canto e as
armas’ (1969 - heruitgegeven door Europa-América). Het
nummer werd op plaat gezet door António Bernardino in de nasleep van de
studenten revolte van 17 april 1969 in Coimbra, op muziek van Joaquim Fernandes
en met muzikaal arrangement door Francisco Martins.
Para mim, o texto fez-me pensar no
poema ‘Flores para Coimbra’ de Manuel
Alegre. O poeta já estava exilado por motivos políticos em Paris quando escreveu-o
e o poema veio publicado no livro ‘O
canto e as armas’ (1969 – reeditado pela Europa-América). O tema foi gravado por António Bernardino, no rescaldo
da Crise Académica de 17 de Abril de 1969 em Coimbra, sendo a música de Joaquim
Fernandes e o arranjo musical de Francisco Martins.
De studenten eisten democratisering van het onderwijs en in
mei werd overgegaan tot boycot van de examens en een bloemenactie (‘Operação Flor’), waarbij als protest
bloemen werden uitgedeeld in de straten van Coimbra. De represailles waren
brutaal: tuchtprocedures, uitsluiting voor alle universiteiten, gevangenisstraffen
tot zelfs gedwongen mobilisatie voor de koloniale oorlog…
Os estudantes exigiam democratização
da educação e em maio foi aprovada a abstenção aos exames e a ‘Operação Flor’ em
que, como forma de protesto, eram distribuídos flores nas ruas de Coimbra.
A retaliação foi brutal: processos
disciplinares, expulsões de
todas as universidades, prisões e até
a mobilização compulsiva para a guerra do ultramar...
Het was één van de voortekenen van de
Anjerrevolutie, enkele jaren later.
Era um dos indícios da Revolução dos
Cravos, alguns anos depois.
TAIS QUAIS: SUPERBAND MET HET BESTE UIT
DE ALENTEJO OS TAIS QUAIS:
SUPER-BANDA COM O MELHOR DO ALENTEJO
(bron/fonte: www.tsf.pt)
‘Os Fabulosos Tais Quais’ is de naam van het debuutalbum van
dit project, dat het levenslicht zag op het podium en bestaat uit Celina da
Piedade, João Gil, Jorge Palma, Paulo Ribeiro, Sebastian Santos, Tim en
Vitorino en verder ook de verteller Jorge Serafim.
‘Os Fabulosos Tais Quais’ - assim se
chama o disco de estreia deste projecto que nasceu em palco e integra Celina da
Piedade, João Gil, Jorge Palma, Paulo Ribeiro, Sebastião Santos, Tim e Vitorino
e, ainda, o contador de estórias Jorge Serafim.
Het idee kreeg vorm vorig jaar en oorspronkelijk ging het om één concert in Serpa, in het kader van de
kandidatuur van de Cante Alentejo als Immaterieel Cultureel Werelderfgoed, een kandidatuur
die succesvol werd afgerond met de toekenning van dit statuut door UNESCO in
november 2014.
A ideia nasceu no passado ano e a ideia
inicial foi um concerto em Serpa, no âmbito da candidatura do Cante Alentejano
a Património Imaterial da Humanidade, uma candidatura concluída com êxito com a
atribuição pela UNESCO desse estatuto, em Novembro de 2014.
Aan de basis lagen João Gil [nvdr: van o.a. Trovante en Ala dos Namorados] en Tim [nvdr:
van Xutos & Pontapés], later vervoegd door Jorge Palma en Vitorino en uiteindelijk
ook nog door: Celina da Piedade (accordeon en zang), Paulo Ribeiro (zang en betrokken
bij verschillende groepen uit de Cante Alentejo), Sebastião Santos (drummer en
zoon van Tim) en tot slot nog de verteller Serafim, die fungeert als
ceremoniemeester en het personage Isaías vertolkt, een eigenaar van een typisch
Alentejaans winkeltje -met wijn, hapjes en veel levensverhalen- dat er ooit beter
aan toe was, later verdween en nu tenslotte nieuw leven ingeblazen wordt door Tais
Quais. Maar tussen fictie en werkelijkheid is de waarheid dat elk element zijn
muzikale knapzak meebracht waarmee ze samen “een grote pot soep” maakten.
Na génese estiveram João Gil [N.E.: dos Trovante e Ala dos Namorados e.o.]
e Tim [N.E.: dos Xutos & Pontapés]
a quem se juntaram depois Jorge Palma e Vitorino Salomé e, por fim, todos os
outros: Celina da Piedade (acordeão e voz), Paulo Ribeiro (voz e ensaiador de
vários grupos de Cante Alentejano), Sebastião Santos (baterista e filho de Tim)
e também o contador de estórias Serafim, que funciona como mestre de cerimónias
e encarna a personagem do Isaías, dono de uma venda tipicamente alentejana com
vinhos, petiscos e muitas estórias herdadas ao longo da existência que outrora
foi melhor, depois decaiu e finalmente renasceu com o aparecimento dos Tais
Quais. Mas entre a ficção e a realidade, a verdade é que cada elemento levou o
seu farnel musical e fizeram a modos que “uma grande sopa de panela”.
Alle betrokkenen beleefden er zoveel plezier aan en de
ervaring was in die mate leuk dat ze besloten een plaat te maken, met nieuwe nummers
en een nieuwe benadering van de Alentejo, die (her)bezocht werd in de vorm van
een sound- karavaan die nu eens hier, dan weer daar kampeerde. De CD is er nu,
om van te proeven.
O prazer de todos os envolvidos foi
tão grande e a experiência tão feliz, que resolveram partir para o disco, com
novos temas e novas abordagens a um Alentejo que foi (re)visitado em forma de
caravana sonora que acampava ora aqui, ora acolá. E o CD aí está então, para
ser degustado.
FREI FADO: FUSIE FADO, FLAMENCO EN FOLK FREI FADO: FUSÃO FADO, FLAMENCO E FOLK
Frei Fado is een groep uit Porto die enkele maanden terug
reeds een zesde studioalbum uitbracht ‘O Quanto Somos Semelhantes’. De band creëert
een sound op basis van een fusie van Fado, volksmuziek en flamenco.
Samenstelling van de groep: zang: Carla Lopes, piano: Rui
Tinoco, akoestische gitaar: Ricardo Costa, akoestische bas: Jorge Ribeiro, slagwerk/percussie:
Zagalo.
Frei Fado é um grupo portuense que
lançou o sexto álbum de originais há alguns meses, ‘O Quanto Somos Semelhantes’.
A banda adota uma sonoridade assente numa fusão entre o fado, a música popular
e o flamenco.
Alinhamento da banda: voz: Carla
Lopes, piano: Rui Tinoco, guitarra acústica: Ricardo Costa, baixo acústico:
Jorge Ribeiro, bateria/percussões: Zagalo.
TANTA GENTE FORA - ZOVEEL MENSEN IN HET BUITENLAND
meu amor vem do estrangeiro – mijn liefste komt uit den vreemde
fartinho de trabalhar –het werken beu
traz no bolso algum dinheiro – hij heeft wat geld op zak
ganho por me amar – daar verdiend, omdat hij van me houdt
o meu amor vem do estrangeiro - mijn liefste komt uit den vreemde
e atravessou o alto mar – stak de wijde
zee over
andou pelo mundo inteiro – trok de wereld
rond
só para aqui chegar – alleen om hier te raken
sou eu quem espera nesta casa – en ik, ik wacht hier thuis
ano todo a suspirar – het jaar door smachtend
tivesse eu uma só asa – als ik ook maar één vleugel had
eu voaria para o procurar – dan vloog ik weg op zoek naar hem
o meu amor é o mais belo – mijn liefste is
de mooiste
o mais forte e tão sensivel – de sterkste en
zo gevoelig
chega hoje, vou a vê-lo – hij komt vandaag, ik ga hem zien
levo no céu um sol incrível – met een ongelooflijke zon aan de hemel
MAFALDA ARNAUTH IS DE NIEUWE ZANGERES
VAN ATLANTIHDA MAFALDA ARNAUTH
É A NOVA VOCALISTA DOS ATLANTIHDA
Atlantihda is een groep die roots heeft in de meest
verschillende muzikale genres en die de Portugese traditionele folk combineert
met fado.
In 2011 verscheen de debuutplaat waarmee de groep ook te gast
was op Klinkers in Brugge. De
zangeres was toen niemand minder dan Gisela João, die als ondertussen een
stevige solocarrière aan het uitbouwen is. In 2013 keerde de groep terug naar
België, echter zonder Gisela. Met Barbara Passos als vocaliste kon de groep niet
echt overtuigen. Zopas kwam echter hun 2de album op de markt en met de
nieuwe zangeres -fadista Mafalda Arnauth- heeft de band blijkbaar zichzelf heruitgevonden.
Atlantihda é um grupo que tem raízes
nos mais distintos géneros musicais e que liga a música portuguesa tradicional
com o Fado.
Em 2011 foi lançado o álbum de
estreia, que também foi apresentado no festival Klinkers em Bruges. Na altura a vocalista era ninguém menos que
Gisela João, que entretanto está a construir uma carreira solo sólida. Em 2013,
o grupo voltou para a Bélgica, mas sem Gisela. Mas com a vocalista Barbara
Passos, a qualidade da banda não era realmente convincente. No entanto,
recentemente foi colocado o segundo álbum no mercado e aparentemente, com a
nova vocalista -a fadista Mafalda Arnauth- a banda reinventou-se.
OVER DE NIEUWE PLAAT -SOBRE O NOVO DISCO(Bron/Fonte:www.tsf.pt)
Wie haar carrière wat gevolgd heeft, weet dat Mafalda Arnauth
nooit fado als een comfortzone beschouwd heeft. Integendeel, zij ging nieuwe
uitdagingen nooit uit de weg en dit is ook het geval op deze plaat met
Atlantihda.
Aqueles que lhe têm acompanhado a
carreira, sabem que Mafalda Arnauth nunca viu o Fado como zona de conforto.
Muito pelo contrário, sempre aceitou novos desafios, como é o caso deste disco
com os Atlantihda.
Atlantihda werd opgericht in Porto in 2008 en na
verschillende wijzigingen is de band momenteel als volgt samengesteld: Miguel
Teixeira (gitaar uit Braga, als enige overgebleven uit originele samenstelling),
João Campos (klassiek gitaar), José Nogueira (akoestische bas), Melanie Paula (cello)
en Zagalo op slagwerk, zij vervoegde de band samen met Mafalda Arnauth.
Quanto aos Atlantihda, foram
formados no Porto em 2008 e já passaram por várias formações, sendo actualmente
integrados por Miguel Teixeira (viola braguesa e o único elemento do início do
grupo), João Campos (guitarra clássica), José Nogueira (baixo acústico),
Melanie Paula (violoncelo) e Zagalo, o baterista que entrou para a banda na
mesma altura de Mafalda Arnauth.
Het was de producer van de plaat -Frederico Pereira- die Mafalda
uitnodigde voor Atlantihda, overtuigd als hij was van het belang van de stem die de verhalen zou
inzingen uit de poëzie van Possidónio Cachapa, de auteur (uit de Alentejo) van
de teksten waaraan Mafalda Arnauth stem geeft. We hebben dus: een band uit
Porto, een stem uit Lissabon en songteksten geschreven door een alentejaan, Possidónio
Cachapa. Uiteindelijk resultaat van dit alles: het samenbrengen van roots van
verschillende orde, maar altijd van stevig Portugese signatuur.
E o convite a Mafalda para integrar
os Atlantihda foi feito pelo produtor do disco -Frederico Pereira- que achou
necessária uma voz que contasse, cantando, as histórias escritas na poesia de
Possidónio Cachapa, o autor (este alentejano) das letras a que Mafalda Arnauth
dá voz. Temos então: uma banda do Porto, com uma voz de Lisboa e as letras dos
temas assinadas por um alentejano: Possidónio Cachapa. Resultado final de tudo
isto, o convocar de raízes de vária ordem mas sempre com uma marca
profundamente portuguesa.
Canção dos Amantes - Lied
van de minnaars
Quando faltam as palavras, Amor - Wanneer
woorden tekort schieten, Liefste
Para chamar ao que tenho comigo, Amor - Om
te benoemen wat ik voel, Liefste
A esta coisa sem forma - Een
naam voor dit ding zonder vorm
Que junta o que sou Contigo, Amor - Dat
wat ik ben bindt aan Jou, Liefste
Forma-se a canção Sem palavras, Amor - Het
lied Zonder woorden krijgt vorm, Liefste
É um rio que nasce baixinho - Het
is een rivier die bescheiden ontspringt
É um rio que corre mansinho - Het
is een rivier die rustig kabbelt
É um toque que nos incendeia. - Het
is een vonk die ons in vuur en vlam zet.
É um vento que sopra nas veias - Het
is een bries die door de aders blaast
É um sol que geme o inverno - Het is een
zon die kreunt in de winter
Uma cama, estendida, em que hiberno - Een
bed, gespreid, waarin ik overwinter
Uma força que esmaga e levanta - Een
kracht die verplettert en verheft
Uma coisa sem nome entre nós - Iets
wat geen naam heeft tussen ons
Quando quero as palavras, Amor - Als
ik de woorden zoek, Liefste
Aos amantes que somos os dois, Amor - Voor
minnaars als wij twee, Liefste
Falta o ar, falta a escala - Dan
hap ik naar lucht, ken ik geen maat
A saudade depois, Amor - De heimwee die volgt, Liefste
Da Beleza que temos por dentro, Amor - Naar
de Schoonheid hier vanbinnen, Liefste
Uma coisa sem nome entre nós - Iets
wat geen naam heeft tussen ons
A que damos o nome daqueles - Waaraan
we de naam hebben gegeven
Que nunca estão sós - Van hen die nooit
alleen zijn
DJEMBÉ EN STEEN UIT MOLEANOS DJEMBÉ E PEDRA DE MOLEANOS
Sophie en Dirk vormen een bevriend Belgisch koppel dat bovendien
ook een passie voor Portugal deelt. Ze ontmoetten elkaar tijdens een djembé
lessenreeks en hebben een voorkeur voor de streek rond Alcobaça. Het lag dus voor de hand één en ander te vereeuwigen op een mooi stuk Moleanos, een
witsteen afkomstig uit steengroeven in de buurt. Dirk leverde de steen, het uitkappen deed ik met plezier. Sophie e Dirk são um casal Belga de
amigos que além disso partilham uma paixão por Portugal. Encontraram-se numa série
de aulas de djembé e preferem a zona de Alcobaça. Por isso era óbvio eternizar
tudo isso numa bela peça de Moleanos, pedra
calcária que vem das pedreiras nos arredores. Dirk entregou a pedra, a gravação eu fiz com prazer.
Een bezoek aan één van de steengroeven is overigens ook best
indrukwekkend.
Visitar uma das pedreiras também é
coisa impressionante.
SteengroeveMOLEANOS Pedreira
6 nov 2015
ROELAND VAN BRUGGE EN DE STRAAT VAN
MAGELLAAN ROELAND DE
BRUGES E O ESTREITO DE MAGALHÃES
In 2007 schreef ik
voor de vereniging Vlaanderen-Lusitânia een brochure ‘Portugal in Brugge’,
waarin ik op zoek ging naar sporen van en links met Portugal in Brugge. Dit is
een fragment uit de brochure.
In de literatuur wordt in de omgeving van
de Wijngaardstraat het ouderlijk huis gesitueerd van een ‘vergeten’ bruggeling,
die recent door de Brugse
amateur-historicus Marcel Van Brussel terug onder de aandacht werd gebracht.
De ‘Straat van Magellaan’, genoemd naar
de Portugese ontdekkingsreiziger Fernão Magelhães, werd eigenlijk ontdekt door
één van zijn kanonniers, Roeland van Brugge (Roldán de Argote). In 1520
betekende de ontdekking van deze zee-engte in Patagonië een doorbraak in de
eerste reis om de wereld. Een klokvormige heuvel in de Straat van Magellaan
draagt trouwens heden ten dage nog zijn naam : “Campana Roldan”. Een erg
boeiend verhaal dat echter te lang is om hier volledig te vertellen.
Wilt u het volledige verhaal horen? Marcel van Brussel geeft
zijn lezing ‘Bruggeling op de eerste reis rond de wereld’ op 12 november in de Cultuurbibliotheek
in Brugge.
Em 2007 escrevi para a associação Vlaanderen-Lusitânia
uma brochura ‘Portugal em Bruges’, na qual fui à procura de vestígios concretos
e coisas relacionadas à presença portuguesa em Bruges. Esta é um fragmento da
brochura.
Na literatura
está situada na zona da Wijngaardstraat a casa paterna de um concidadão
‘esquecido’, para quem recentemente um historiador amador brugense, Marcel Van
Brussel, chamou a atenção.
O ‘Estreito de
Magalhães’, que deve o seu nome ao descobridor português Fernão de Magalhães, no
fundo foi descoberto por Roeland de Bruges (Roldán de Argote), um artilheiro de
um dos barcos daquele. Graças à descoberta desta passagem na Patagónia (em
1520), a primeira viagem em redor do mundo tornou-se realidade. Ainda hoje em
dia uma colina campanulada no Estreito de Magalhães é chamada ‘Campana Roldán’.
É uma história realmente apaixonante mas demasiado complicada para contar aqui.
Querem ouvir a história completa? Marcel
van Brussel apresenta a sua palestra ‘Brugense na primeira viagem à volta do
mundo’ no dia 12 de novembro na Cultuurbibliotheek em Bruges.
5 nov 2015
OBIDOS: LITERAIRE STAD ÓBIDOS: VILA LITERÁRIA
Sedert enige tijd zet Obidos in op Cultureel Toerisme en
presenteert zich als Literaire Stad. Deze kleine stad, met nauwelijks meer dan
3000 inwoners, in de buurt van Caldas da Rainha, opende in de laatste twee jaar
11 boekenwinkels. Verschillende andere initiatieven toverden het pitoreske
middeleeuwse Obidos om tot een plaats waar het boek centraal staat. www.visitcentrodeportugal.com.pt/obidos
Desde algum tempo Óbidos está a
apostar no Turismo Cultural e apresenta-se como Vila Literária. Esta pequena
vila, com pouco mais de 3000 habitantes, perto de Caldas da Rainha, nos últimos
dois anos abriu 11 livrarias. Varias outras iniciativas tornaram Óbidos, vila pitoresca
medieval, num local onde o livro é a figura principal. www.visitcentrodeportugal.com.pt/pt/obidos
Bovendien is er zopas een literair hotel geopend, met 30
kamers en 45.000 boeken, uniek in het land… en in de wereld (althans volgens
Telmo Faria en Marta Garcia, de eigenaars), niet door het opzet, maar door de
omvang. The Literary Man, zoals ze hun project hebben genoemd, brengt het beste
van twee werelden samen, hotel en literatuur. Gelegen in de rua Dom João de
Ornelas in Obidos, was het gebouw vroeger een convent, later een herberg en nu
wordt het een literair hotel.
Além disso acaba de abrir um hotel
literário, com 30 quartos e 45 mil livros, único no país… e no mundo (pelo
menos no entender de Telmo Faria e de Marta Garcia, os proprietários), não pelo
conceito, mas pela grandeza. The Literary Man assim denominaram este seu
projeto que junta o melhor de dois mundos, a hotelaria e a literatura. Situado
na rua Dom João de Ornelas, em Óbidos, este edifício começou por ser um
convento, deu lugar a uma estalagem e agora renasceu como hotel literário.
Maar wat betekent dat, een literair hotel? De naam zegt het
zelf, het is niets meer en niets minder dan een hotel waar we boeken vinden,
zowat overal verspreid, niet alleen als decoratief element maar in de eerste
plaats als drager van cultuur. Alle boeken die in het hotel beschikbaar zijn
liggen er om gelezen te worden. Het zijn er 45.000, van de oude literaire klassiekers
tot recenter werk, onderverdeeld in alle mogelijke stijlen en categoriën, hoewel
het merendeel engelstalig.
Mas o que é isto de ser um hotel
literário? O nome é autoexplicativo, é nada mais, nada menos que um hotel onde
podemos encontrar livros espalhados um pouco por todo o lado, não só como
artefacto decorativo, mas, primordialmente, como veículo de cultura. Todos os
livros disponíveis no hotel têm como objetivo serem lidos. São 45 mil livros,
dos velhos clássicos à literatura mais moderna, divididos por todos os estilos
e categorias literárias possíveis, sendo que a grande maioria se encontram em
língua inglesa.
(Bron/Fonte:www.conexaolusofona.org)
3 nov 2015
LARA TAVEIRNE: MET DEBUUTPRIJS
2015 NAAR PORTUGAL LARA TAVEIRNE: COM
PRÉMIO DE ESTREIA 2015 A PORTUGAL
De Brugse auteur en regisseur Lara Taveirne heeft zopas op de
Boekenbeurs in Antwerpen de prijs voor het beste debuut 2015 gekregen voor haar
roman ‘De kinderen van Calais’. Een leuk moment, zowat een week voor het
uitkomen van haar volgende roman ‘Hotel zonder Sterren’, een boek dat de lezer
naar Portugal brengt, naar het Bussaco Palace Hotel, in de buurt van Coimbra,
door velen beschouwd als het mooiste hotel ter wereld.
A escritora e diretora brugense Lara
Taveirne acaba de receber o prémio da melhor estreia 2015 na Feira do Livro em
Antuérpia, por seu romance ‘De kinderen van Calais’ (Os filhos de Calais). Um momento
engraçado, cerca de uma semana antes do lançamento de seu próximo romance ‘Hotel
zonder sterren’ (Hotel sem estrelas), um livro que leva o leitor a Portugal, ao
Bussaco Palace Hotel, perto de Coimbra, considerado por muitos o melhor hotel
do mundo.
Over het boek.
Een manier om voor altijd van elkaar te houden hadden ze al
gevonden. Dat was door nooit bij elkaar te komen. Maar tien jaar en elk een
huwelijk later krijgt Andreas heel vroeg in de ochtend telefoon. Zij is het. Ze
ademt diep in. Dan zegt ze: “Andreas? Ik
geloof dat ik een heel mooi cadeau heb.” Hij doet niks liever dan geloven
wat zij gelooft. Ze heeft ooit gezegd: “Ik
geloof dat ik nooit meer van je zal herstellen.” Twee dagen wil ze hem
geven. Twee dagen alleen met z’n twee. “Je
vrouw en mijn man hoeven natuurlijk nooit iets te weten te komen.”
Sobre o livro.
Já tinham encontrado uma maneira de namorar
para sempre. Faziam isso nunca se encontrando. Mas depois de dez anos e um
casamento cada, Andreas recebe um telefonema muito cedo de manhã. É ela. Ela
respira fundo. E diz: “Andrew? Acredito
que tenho um presente muito agradável.” Ele não quer nada mais que
acreditar no que ela acredita. Ela disse uma vez: “Acredito que nunca mais me vou recuperar de ti.” Dois dias quer
dar-lhe. Dois dias só os dois. “Claro que
a tua mulher e o meu marido nunca têm que saber alguma coisa.”
Andreas heeft altijd geweten dat ze te veel fantasie heeft.
Maar daar is hij net voor gevallen. En ook voor haar ogen als ze leugens
vertelt. In Portugal ligt de plek waar Larissa die twee dagen met Andreas wil
doorbrengen: het Bussaco Palace Hotel, het allermooiste hotel van Europa. Omdat
ze na tien jaar recht hebben op superlatieven. Met een uiterst trefzekere maar
lichte pen neemt Lara Taveirne ons mee op een vastberaden reis naar het
verlangen, met een ongewisse uitkomst. Uittreksel - Exerto
Andreas sempre tem sabido que ela
tem muita imaginação. Mas foi por isso que gostava dela. E também dos seus
olhos enquanto ela estava a dizer mentiras. O lugar onde Larissa quer passar os
dois dias com Andrew fica em Portugal, o Bussaco Palace Hotel, o hotel mais
bonito da Europa. Porque após dez anos têm direito a superlativos. Com uma
caneta leva mas extremamente precisa, Lara Taveirne leva-nos numa viagem resoluta
ao desejo, com um resultado incerto.