ROGÉRIO GODINHO: sobre Fado, Jazz, MPB e ... o Lemmensinstituut na Bélgica
Rogério Godinho is een veelzijdig kunstenaar (pianist, zanger en componist) opgeleid in de Hot Club de Portugal en aan de Universiteit van Évora (Licenciaat piano-jazz), die ook in de fotografie, film en poëzie zijn creatief talent manifesteert..
Rogério Godinho é um artista
multifacetado (pianista, cantor e compositor) com formação no Hot Club de
Portugal e na Universidade de Évora (Licenciatura de Piano Jazz) e que tem na
fotografia, nas filmagens e na poesia outras manifestações do seu universo
artístico, como criador..
Maar het was zijn interesse voor klassieke muziek die hem ook
naar België bracht, meer bepaald naar het Lemmensinstituut in Leuven waar hij
de kans kreeg om te werken met docenten als Hendrik Vanden Abeele, Marina Smoulders,
Frank Vaganée e Lieven Strobbe.
Mas foi o seu interesse pela música
clássica que levou-o também à Bélgica, ao Lemmensinstituut em Leuven, onde teve
oportunidade de trabalhar com os professores Hendrik Vanden Abeele, Marina
Smoulders, Frank Vaganée e Lieven Strobbe, entre outros.
Hij heeft pas zijn eerste plaat uitgebracht –‘Eterno
Regresso’- met muziek die hij zelf componeerde en waarin zijn belangrijkste
invloeden aan bod komen: Fado, Jazz en Braziliaanse Populaire Muziek (MPB),
maar dit alles ook doorspekt met veel klassieke elementen. Het is een
multi-artistiek project met intiem karakter, waarin muziek, poëzie, fotografie
en cinema (kortfilms) samen komen om een verhaal te vertellen.
Acaba de editar o seu primeiro
trabalho discográfico -‘Eterno Regresso’- com música original por si composta,
em que transparecem as suas principais influências: o Fado, o Jazz, Música
Popular Brasileira (MPB), com muitos elementos clássicos também presentes. É um
projeto multi-artístico, de cariz intimista, em que a música, a poesia, a
fotografia e o cinema (estilo curtas metragens) se unem para contar uma
história.
Het verhaal gaat over een reis van iemand die zijn leven een
nieuwe richting wilde geven, met Lissabon en Fado als vertrekpunt. In een
zoektocht naar nieuwe mogelijkheden besluit hij uit te wijken naar Brazilië,
Rio de Janeiro, middels een bootreis, geïnspireerd door de kracht en de moed
van de Portugese zeevaarders, op zoek naar nieuwe uitdagingen en nieuwe
sensaties.
Essa história fala de uma viagem,
que tem Lisboa e o Fado como pontos de partida, feita por alguém que pretendia
dar um novo rumo à sua vida. Esta pesquisa de novas oportunidades leva-o a
rumar ao Brasil, ao Rio de Janeiro, fazendo essa viagem de barco, inspirado
pela força e coragem dos navegadores portugueses, buscando novos desafios e
novas sensações.
De terugkeer naar Portugal is rustiger, langs dezelfde plaatsen
van de heenweg, maar met de kijk van iemand die uitgegroeid is tot een completer
persoon, na al die nieuwe ervaringen, afwisselende landschappen, diverse geuren
en de omgang met verschillende mensen.
O regresso a Portugal é feito de
forma mais calma, passando pelos mesmos lugares por onde tinha vindo, mas com o
olhar de alguém que cresceu e se tornou mais completo como pessoa, depois de
todas estas novas vivências, paisagens distintas, cheiros diversos e lidando
com pessoas diferentes.
Het verhaal eindigt met de aankomst in Lissabon, terug naar
de Fado waar alles mee begon, in een Eterno Regresso (Eeuwige Terugkeer) naar
wat altijd al was, omdat wij allen eigenlijk “zijn wat de herinnering van ons maakt”…
Naast de beloftevolle Paula Fonseca (Porto) leveren ook bekende
dichters als Fernando Pessoa en José Régio een bijdrage. Rogério Godinho zelf is
auteur van de overige teksten en de muziek.
A história termina com a chegada a
Lisboa, voltando ao Fado com que tudo começou, num Eterno Regresso ao que sempre foi, porque, no fundo, todos “somos o que a memória deixa”...
Poetas consagrados como Fernando
Pessoa e José Régio fazem parte deste trabalho, assim como a promissora poetisa
portuense Paula Fonseca. Rogério Godinho é o autor das restantes letras das
músicas originais.
Het booklet bij de fysieke CD is op zichzelf een fotografisch
werk, ondanks de evidente ruimtelijke beperkingen, met medewerking van de
fotografen Américo Lobato, Mariza Fonseca (Rio de Janeiro), Marco Maia (São
Paulo), Paulo J. Sousa en Sónia Godinho.
O booklet que acompanha o CD físico
é, ele mesmo um trabalho fotográfico, apesar dos evidentes condicionalismos de
espaço, que conta com a colaboração dos fotógrafos Américo Lobato, Mariza
Fonseca (Rio de Janeiro), Marco Maia (São Paulo), Paulo J. Sousa e Sónia
Godinho.
www.rogerio godinho.com
www.rogerio godinho.com
Somos o que a
memória deixa
somos feitos
de memórias,
de gestos mais
ou menos repetidos,
de cheiros
intensamente vividos,
de sensações e
momentos perdidos
agimos como
sempre agimos,
levados pela
memória
pelos hábitos,
pela história
que nos limita
ao que sempre fomos
o que num dia
sou
no seguinte,
já passou
o que foi
bom... voou
mas, se é
mágoa, ficou
mágoas sobre
mágoas,
num mar cujas
águas
percorrem as
veias da vida
ameaçando
alguns canais tapar
para não mais
aí se navegar,
qual criança
que o lume evita
após, pela
primeira vez, se queimar
© Rogério Godinho
|
We zijn wat de herinnering van ons
maakt
we bestaan uit herinneringen,
aan min of meer herhaalde gebaren,
aan intens beleefde geuren,
aan indrukken en verloren momenten
we doen zoals we altijd deden,
geleid door ons geheugen
door gewoonten, door het verleden
dat ons beperkt tot wat we altijd waren
wat ik de ene dag ben
is de volgende dag al voorbij
wat goed was.... vervlogen
maar wat pijn doet, dat blijft
verdriet na verdriet,
in een zee waarvan het water
door de levensaders stroomt
en dreigt enkele kanalen te verstoppen
waar je nooit meer langs komt,
zoals een kind dat het vuur vermijdt
als het zich de eerste keer heeft verbrand
© Rogério Godinho
- eigen vertaling
|
A criança que fui
a criança que fui chora na estrada.
deixei-a ali quando vim ser quem sou;
mas hoje, vendo o que sou é nada,
quero ir buscar quem fui onde ficou.
ah, como hei-de encontrá-lo?
quem errou?
a vinda tem a regressão errada.
já não sei de onde vim nem onde estou.
de o não saber, minha alma está parada.
se ao menos atingir neste lugar
um alto monte de onde possa enfim
o que esqueci, olhando-o, relembrar,
na ausência, ao menos saberei de mim,
e, ao ver-me tal qual fui ao longe, achar
em mim um pouco de quando era assim.
© Fernando
Pessoa
|
Het kind dat ik was
het kind dat ik was huilt op straat.
ik liet het daar achter toen ik werd wie ik ben;
maar vandaag, wetende dat ik niets ben,
wil ik terug naar wie en waar ik was.
ah, hoe kan ik het terug vinden?
wie ging er in de fout?
terugkeer is de foute regressie.
ik weet niet meer van waar ik kom of waar ik ben.
die onwetendheid blokkeert mijn ziel.
mocht ik tenminste daar geraken
een hoge berg, waar ik door het zicht alleen
eindelijk terugvind wat ik was vergeten,
bij gebrek hieraan, zal ik tenminste mezelf wat
kennen, en me bekijkend vanop afstand
een beetje in mij ontdekken van toen ik zo was.
© Fernando Pessoa - eigen
vertaling
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten