80^ste VERJAARDAG VAN DE ‘OPSTAND VAN MARINHA GRANDE’
80º ANIVERSÁRIO DA ‘REVOLTA DA MARINHA GRANDE’

Vroeg in de morgen van 18 januari 1934 grepen de arbeidersklasse en het volk van Marinha Grande de macht in de stad. Het was de periode van de grote kapitalistische crisis, die begonnen was in 1928 en een verwoestend effect had op de plaatselijke glasindustrie. In Portugal werd in 1933, na 6 jaar militaire dictatuur, de Estado Novo geïnstalleerd door António de Oliveira Salazar. Het regime voerde onmiddellijk het Estatuto do Trabalho Nacional in dat een einde maakte aan syndicale vrijheden en stakingen. Ook de PVDE (Politie voor Bewaking en Verdediging van de Staat, voorloper van de PIDE) werd opgericht, wat leidde tot situaties van repressie en vervolgingen.

De opstand van de glasarbeiders wilde een einde maken aan de fascistische dictatuur, de uitbuiting en het gebrek aan werk die miserie en honger teweeg brachten. De bedoeling was een aktie in gans het land maar door een gebrek aan middelen en een gebrekkige organisatie werd de opstand brutaal onderdrukt en de verantwoordelijken werden opgepakt. Velen van hen eindigden in het strafkamp Tarrafal (Kaapverdië) en zouden nooit meer terugkeren. De opstand van 18 januari gaf Marinha Grande wel een plaats in de geschiedenis van de grote protesten tegen de Estado Novo. Een voorbeeld van de heldhaftigheid van de Portugese arbeidersklasse die een belangrijke rol op zich nam in de verdediging van de vrijheid, een rol die zou doorgaan tot 25 april 1975.

In 2008 werd in Marinha Grande het ‘Casa-Museu 18 de Janeiro de 1934’ ingehuldigd.

 

Nas primeiras horas da madrugada do dia 18 de janeiro de 1934, a classe operária e o povo da Marinha Grande tomaram o poder na vila.

Era a época da grande crise do capitalismo, iniciada em 1928, que teve efeitos devastadores na indústria vidreira. Em Portugal, depois de 6 anos de ditadura militar, foi instalado o Estado Novo por António de Oliveira Salazar em 1933. Logo o regime tinha aplicado o Estatuto do Trabalho Nacional que queria pôs fim aos sindicatos livres e às greves. Também era criada a PVDE (Polícia de Vigilância e Defesa do Estado, antecessor da PIDE), o que resultou em situações de opressão e perseguições.

A revolta dos operários vidreiros pretendia acabar com a ditadura fascista, a exploração e falta de trabalho que tinha os atirado para a miséria e para a fome. A intenção era uma acção em todo o país, mas, devido à falta de recursos e uma organização fraca, a revolta foi violentamente reprimida e os responsáveis presos. Muitos deles acabaram na Colónia Penal do Tarrafal (Cabo Verde), nunca mais regressando. 

A revolta do 18 de janeiro colocou a Marinha Grande na história dos grandes protestos contra o Estado Novo. Um exemplo do heroísmo da classe operária portuguesa, que assume papel importante em defesa da liberdade, papel que se manterá até ao 25 de abril de 1975.

Em 2008 foi inaugurado em Marinha Grande a ‘Casa-Museu 18 de Janeiro de 1934’.